Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Czy ja wiem?
Jest to lapidarny zapis - to fakt - ale bardziej poruszający niż patetyczne wyznania z głębi serc i dusz.
a dwa - druga strofa wręcz przenika - tylko się wczytac.
Ja przeczytałem po raz wtory i znalazłem coś więcej niż poprzednio. Obstaje przy swoim :)
Opublikowano

i e - w ramach dyskusji przedświątecznej :)
zapis jest odautorski i praktycznie nie wolno go zmieniac - jeżeli wychodzi tekst, to jest taki, jaki jest. Własnie to fragmentowanie - oczywiście uważając, że autor faktycznie wie co robi - jak najbardziej trzeba brac pod uwagę.
Na co bym zwrócił uwagę - na przestrzeń w wierszu i własnie dopasowanie słów. Zresztą sytuacja liryczna wskazuje - na stół i łóżko (w domyśle - mieszkanie) i bohaterkę liryczną (tak, ponieważ podmiot jest w 1 osobie, jako tzw. opowiadacz. I teraz zauważ, że czytając tak pierwsza strofę, jak jest zapisana - powoli wchodzi się do tego domu.
- już - w domyśle "już" jesteśmy
-nie powinna - czyli wejście "onej"
-gdybac - opis tej postaci.
To "gdybanie" zostawiamy do dalszej częsci - niezwykle skromnej, ale paradoksalnie- wieloznaczeniowej - bo też musimy gdybac - dlaczego ona robi to, co robi i jaki jest powód. Czy odszedł, czy umarł, czy zupełnie coś innego...
Dlatego wpisuje tak i chętnie podyskutuje o tym utworze, oczywiście bez szarpaniny,a w celach poznawczych :)

Opublikowano

Dobra, pomine już filologiczne zakrętasy i powiem wprost - czytając ten tekst mialem wrażenie, że jest tutaj wpisany los człowieka, ktory został samotny, ale własnie w tych niby pozornych szcegółach, jak ten talerzyk - zawarte jest więcej niż epopeje na ten temat i wylewane serca i rosy łez.
Może to zalezy od wrażliwości czytelniczej, może od danego momentu - ale ten wiersz ma mocne tętno.
A przy okazji gratulacje dla Autorki - rozbudziła pani chęc do dyskusji :)
Pozdrawiam.

Opublikowano

Zdecydowanie bardziej odpowiada mi pierwsza wersja z dziewięcioma wersami (gdyby nie to, wiersz/miniaturka wyglądałby inaczej). Co do "lapidarności" - właśnie taka jest sytuacja podmiotu lirycznego, nie ma co się więcej "rozwodzić" - w przeciwnym razie tworzyłabym w dziale "proza". Dziękuje za słowa uznania i krytyki. Nie sądziłam, że te kilka wersów wzbudzi tak zagorzałą dyskusję :) ale to dobrze, przynajmniej czegoś się nauczę, w końcu to mój drugi wiersz na tym forum i szósty w życiu?...pozdrawiam :>

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Dzień dobry, trochę pan się spóźnił  Przepraszam bardzo, zabłądziłem w próżni  Skąd pan przebywa, opowie pan coś o sobie Jestem dziwną istotą, nie rozumiem sam siebie  Brzmi to znajomo, nie zawsze idzie nam po myśli  Oczywiście, lecz czuje, że moje życie to nieustanny wyścig  Za czym pan tak gna? Jeśli mogę wiedzieć Jasne, że tak. Mogę panu opowiedzieć  Goniłem za miłością i poprawą własnej egzystencji Nie wyszło mi to dobrze, a chciałem być jak sól tej ziemi A więc, co poszło nie tak? Zbyt bardzo się starałem, nie zadbałem o głowę  Teraz nie opuszczam myśli, jakby czarodziej rzucił klątwę  Zabrzmiało to poważnie, może Pan swobodnie spać? Mogę, gdy moje oczy nie mogą rady dać  Chciałbym bardzo Panu pomóc, ma pan jakieś zainteresowania? Uprawiałem dużo sportu, teraz każda czynność jest jak olimpiada Zresztą, jaki Pan? Nikt tak dobrze mnie nie zna, jak moje drugie ja Bardzo dobrze wiesz, że przez ciebie nie mogę spać  Nadchodziłeś zawsze, w najgorszym momencie Chciałeś mej poprawy, teraz jestem tu gdzie jestem  Ty mi doradzałeś, się mną opiekowałeś Gdyby ciebie nie było, było by mi łatwiej  Szanowny Panie, proszę o spokój  Byłem spokojny, lecz ty mi go zabrałeś  Wiem już jedno, odseparuje się od ciebie Ponieważ dla mnie nie jesteś, żadnym człowiekiem 
    • Róże   Że się słowik rozśpiewał nad tobą W ten czas gdy kwitła łąka i maj A słońce które dało ci kolor Widziało krew czerwieńszą niż kwiat   By ciernie co rdzeń plotły ku górze Chciały marzenia oddać niebiosom Mogły na strzępy potargać uczucie Bo ich błękity wziąć same nie mogą
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Samotny podróżnik - Tie-break/listopad 2025  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...