dobrze stać w pierwszym rzędzie

[piotrbierzynski]

oddechu ostatniego
pożałował on
koszulę z pleców zdarł
przygotował pal

milionów oczu sieć
kamień zaciska pięść
choć wzgórze strome jest
wciąż trzeba dalej iść

upadków nie liczy nikt
na plecach słońca żar
wyją jak wściekłe
nawet żołdaków brak

widok to niesłychany
ciżba zagęszcza się
najlepsze miejsce mam
pierwszy zadałem cios


[sub]Tekst był edytowany przez piotrbierzynski dnia 18-02-2004 19:03.[/sub]

[Annabel Turtle]

...
Wiersz bardzo dobry...
Ale łezka zakręciła się w oku.
...
Pozdrawiam.

[Ewa Marek]

Odkąd odkryłam Pana wiersze czytam wszystkie nowe, nie ukrywam lubię Pana styl smutny, miejscami mroczny. Ten wiersz również zainteresował mnie choć przyznam, że pierwsza zwrotka wydaje mi się odbiegać poziomem od reszty. To oczywiście moje subiektywne odczucie, ale coś w niej jest niedopracowane. Chyba ostatni wers, słowo pal, trudno mi jednoznacznie określić co jest złe, natomiast reszta bardzo interesująca. Pozdrawiam.

[Michał Asaliah]

wiersz okej - moim skromnym zdaniem trochę zbyt rozedrgany 'rymowo' -
1233 1213 1234 1234 - choć mimo to jest jak najbardziej rytmiczny i czyta się go płynnie...

[piotrbierzynski]

dzięki za zauważenie,piotr