dębowy stolik pod lustrem

[Wioletta_Szkaradowska]

Zostało coś więcej niż kilka godzin.
Trzeba mieć cholerną odwagę,
by pozwolić rosnąć w sobie drzewom
i przygarniać złamane skrzydła.

Śpiewają. Umarł Józek z Ostatniej.

Jego pies położył się przed trumną
szepcze zdrowaśki i zamyka oczy.

Posadzą na grobie pewnie białe kwiaty
a on miał alergię. Taki nieładny, w bąblach
będzie z niego nieboszczyk.

Pomalowałam paznokcie. Wyłożyłam recepty
na ten dębowy stolik pod lustrem. Znajdą,
jakby te drzewa nie urosły.

[Julka]

czytałam już ten wiersz kilkakrotnie. jest fantastyczny.
zwłaszcza finał. kapitalnie. gratuluję.

[Dotyk]

Niezwykłej urody wiersz, o czym Ci już Wiolko pisałam.

"Śpiewają. Umarł Józek z Ostatniej.

Jego pies położył się przed trumną
szepcze zdrowaśki i zamyka oczy.

Posadzą na grobie pewnie białe kwiaty
a on miał alergię. Taki nieładny, w bąblach
będzie z niego nieboszczyk. "

jak Ci pisałam - aż mną tąpnęło

ściskam cię - Mirka

[Izabella_Sendor]

Wiersz, o którym na pewno będę pamiętała. Ze względu na wiele jego cech.
Pozdrawiam;-)

[Tadeusz_Hutkowski]

Bardzo mi się podoba.


Pozdrawiam

Tadeusz

[Magdalena C]

eh. fragment z psem pod trumną jest świetny. cały wiersz ogólnie ciekawy. i ten nieboszczyk w bąblach. temat śmierci, w sposób przez ciebie ujęty bardzo mi się podoba. nie lubię przesadnego "przyciemniania śmierci", czy czynienia z niej gotyckiej mary. twój nieboszczyk zdecydowanie bardziej mi odpowiada ;]
pozdrawiam


dziuńka

[Malgorzata Stypulkowska]

podobał mi się, dziekuję