krzyk dziecka

[SkAzAnA zA dUmĘ]

Wiesz, nigdy nie byłam jak z wyższych sfer.
Zawsze jakieś wady, rysy, eliminowano mnie.
Miałam białe buty, ale zaniedbane.
Miałam czyste serce, ręce załamane.

Ból towarzyszył mi najczęściej.
Więc chciałam uciec, ukryć się gdzieś.
Ale to nie było wykonalne, wiesz.
Nie, nie wiesz. Nie było cię przy mnie.

Nigdy, bo zawsze byłaś z boku,
Traktowałaś mnie z góry na ogół.
Nie mogłam dotrzymać Ci kroku,
Więc położyłam się na dachu.

Słońce pali moją skórę, ale to nic...
Było takie cierpienie co paliło więcej.
Od dłoni dziwnie przez głowę...
Aż po samo serce.

[Olesia Apropos]

wzruszyła mnie twoja historia, osmarkałam monitor, fuj

[Stanisław Kamykowski]

to nie jest dobry wiersz, o ile to można nazwać wierszem (pewnie można) ale osoba, która jest tu już jakiś czas sama powinna to dostrzec
pozdrawiam

[Jerzy Rybak]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

czy to były ręce zaopatrzone
w przybory do pisania?

w takim razie szkoda, że Miałam -


pozdrawiam