czarna komedia świąteczna

[po prostu]

Jak zwykle co roku rodzina Cudaków przygotowywała się aby przyjąć Jezusa Chrystusa do swoich serc.
Matka zwana Joanną była typową blondynką ( miała fryzurę na wzór amerykańskiej aktorki lat 50-tych Jean Harlow oraz resztki rozumu jaki jeszcze pozostał twórcom kawałów o blondynkach ). Zawsze elegancka ,miła i uśmiechnięta obsługiwała klientów żądnych wrażeń intelektualnego orgazmu w miejcowej bibliotece. Była już zmęczona i śmiertelnie znudzona ciągłymi pytaniami o "Samotność w sieci" - książkę autora, który napisał ją całkiem przypadkiem a jego nazwisko kojarzyło jej się z .... wiśniówką.
Jej mąż - Jarosław wyglądał jak Richard Burton - przystojny,zbudowany jak ratownicy ze słonecznego patrolu zawsze zamykał deskę kolozetową ,mył po sobie wannę sprawdzając czy nie został ani jeden włos oraz co w przypadku mężczyzny było prawdziwym ewenementem oraz swego rodzaju dewiacją ( jaką są obdarzeni błąkający się we własnym świecie poeci ) nie pił piwa.
Córka - Dorotka była dorastającą w (s)expressowym tempie obdarzoną biustem rozmiarów xxl szesnastką.Wyglądem przypominała aktorkę Christinę Ricci - tę, która zagrała w "Rodzinie Addamsów" oraz słabym horrorze Wesa Cravena - "Opętana". Dorotka miała kolczyki w nosie ,uszach ,sutkach oraz .... zgadnijcie gdzie ? ...tak, właśnie tam. Była typową hipiską ubierającą się w kolorowe bluzeczki kupowane z na tandetnym bazarku. Całości dopełniały jakby wyjęte z gardła zgwałconemu przez sąsiada psu niebieskie dżinsy z szarymi łatkami. Pozatym słuchała muzyki lat 60,70 oraz 80-tych. Przedewszystkim jednak wyrażała nieskrępowaną swobodę seksualną kusząc chłopców jędrnym tyłeczkiem, który wypinała przy byle okazji np. w szkole na lekcji przy tablicy. Jej zdaniem to właśnie była woloność.
Dorotka jak wszystkie siostry nie znosiła swojego brata. Zenuś czyli poważnie rzecz biorąc Zenon lubił podglądać ją przy kąpieli. Kiedy rodzice byli w pracy oglądał filmy przyrodnicze w, których pan kangur dosiadał panią kangurzycę aż miło było popatrzeć. Rodzice byli zadowoleni, że syn interesuje się przyrodą. Szkoda, że nie wiedzieli, że najważniejsze dla niego były "momenty".
Joanna spisała listę świątecznych zakupów ( liczącą sobie więcej stron niż scenariusz filmu z Bollywood ) przeżywającego równie wielki rozkwit jak strajk poczty polskiej ale o tym później.
Penetrując mroczne zakamarki supermarketu Joanna - wzorowa pani domu wybrała najlepszą kukurydzę ( marki Bonduelle), jajka zniesione przez kury najwyższej jakości ,( które i tak później wylądują w zupie ), karpia, który mrugnął do niej okiem oraz prezenty dla męża : skarpetki jednorazowego użytku oraz dla córki. Tu zaczęła się zastanawiać oglądając pluszowego banana z samościągającą się skórką. Lepiej kupi jej płytę z musicalu "Hair". To będzie o wiele bezpieczniejsze wyjście. W przypadku Zenona komputerowe gry z ludzikami, które z lubieżnym zadowoleniem wzajemnie uderzały się w genitalia aby później obciąć sobie głowy i nadal walczyć nie zostawiały żadnych wątpliwości. Lepiej kupi mu jeden z tych filmów przyrodniczych, które tak lubi ( najlepiej o kangurach - podpowiada autor ).
Joanna minęła staruszkę, która swoją laską podcięła nogi kobiecie, która próbowała kupić ostatnie opakowanie majonezu Winiary ( trzy sztuki w cenie dwóch ). Zdruzgotana udała się do długiej jak gąsiennica kolejki. Po wydostaniu się z więzienia udała się do wyjścia. Jeszcze raz spojrzała na dach budynku o wdzięcznej nazwie "Leclerc" ( jakby supermarketowi znajdującego się w Polsce nie możnaby nadać jakiejś mniej zagranicznej nazwy ). - Widzę, że po tragedii w Katowicach nic się nie zmieniło - pomyślała zerkając na jeszcze świeżą ( niczym prostytutka przed pierwszym razem ) warstwę śniegu.

[po prostu]

część pierwsza
zapomniałem dopisać
mój wcześniejszy pseudonim
to macia miszka.

[ula]

jakoś nie bardzo. znaczy się tekst. kolano? lekcja historii? i don't know. pozdrawiam.