Zgłoś

Jazda! Swata ta baba? Batata wsadzaj!

@Katarzyna Anna Koziorowska Wiersz, niczym kartka z pamiętnika. Bardzo mi się podoba.

w ciszy rozsypuje się moje imię jakby nie należało do nikogo   czasem budzę się w półśnie i próbuję poskładać świat z oddechów które przelatują przeze mnie jak obce ptaki   w mojej głowie rośnie mgła szukam w niej ścieżek ale każda prowadzi w tę samą ciemność   jestem lustrem które nie pamięta twarzy i ciałem które nie ufa własnemu krokowi   a jednak w środku tli się iskra cicha jak myśl że może jutro udźwignie mnie jaśniejszy dzień

@violetta a jakież to mogą być zalety u kogoś, kto nie ma wiedzy?

jeśli musisz się zmuszać, zapomnij. świat ma dość ludzi, którzy tłuką słowa jak zardzewiałe gwoździe w spróchniałe deski. jeśli nie budzi cię w nocy ta brudna prawda, która gryzie od środka jak szczur — daruj sobie. życie i tak cię połknie, a nawet się nie zakrztusi. pisz tylko wtedy, kiedy nie pisanie zaczyna cię dusić, jakby ktoś wbijał ci kolano prosto w gardło. a jeśli przyjdzie to naprawdę — nie pytaj, nie proś o pozwolenie, nie wyglądaj oklasków. po prostu otwórz drzwi i pozwól temu potworowi wyjść, nawet jeśli zostawi po tobie tylko pusty pokój i podłogę pełną zębów. bo inaczej będziesz tylko kolejnym głosem, którego nikt nie usłyszy, nawet ty sam.