Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

co myślał gdy szedł drogą
spadającą w nurt skuty lodem
trzymając w czteroletniej rączce
dłoń znajomą a już zimną jak
śmierć

co widziała gdy woda
zamykała usta spragnione powietrza
a oczy wypełniała biel wanny
już nie dla plusku zabawy
pływającej kaczuszki
pachnącej piany
i jeszcze te ręce
okrywające drobne plecy jak
całun

co czuł gdy twarz matki
wykrzywiał grymas uśmiechu
drgający w rytm uderzeń
i jak powiedzieć sinymi wargami
mamusiu nie bij

jakie światła pulsowały
pod powiekami
co zamykały się na ten świat
a już musiały otwierać się
na wieczność

a co powiesz ty
przerażony świadku
zdziwiony oprawco
duży człowieku

człowieku?

Opublikowano

co powiem ? ... i może nie oprawco - Panie Nikodemie - myślę:
po 1 - wiersz mnie conieco zaciekawił
po 2 - forma i styl - jakby własna i wypracowana - bez zgrzytów
po 3 - no właśnie - z jakiego powodu nazywa Pan mnie i innych czytających oprawcami ?????
po 4 - nie lubię kiedy ktoś na końcu zadaje mi pytanie - myślę ,że jestem człowiekiem - i to jest ludzkie, że tak postępuję - ni wolno szufladkować nikogo, to nie ta bajka ....

pozdrówko W_A_R

ps.
po 5 - myślę, że wiersz, który Pan napisał jest niesamowicie przemyślany - dlatego brak w nim Pana - nie wiem ale odnoszę wrażenie, że po skutecznych sztucznych operacjach zostało w tym wierszu nie wiele z Pana a szkoda

po 6 - to tylko moja sugestia (to co wcześniej napisałem)

Opublikowano

Pytania są, owszem ważne. Problem polega na tym, że nie mogę pozbyć się uczucia, że jest to kolejna forma eksploatacji tragedii wyeksploatowanej do cna przez media. Zbyt dosłowne, zbyt egzaltowane momentami. Wydaje mi się, że trzeba by dużo nad tym popracować, żeby coś z tego wyszło. Niestety, na tym polega pułapka takich tematów: trzeba wyjątkowych umiejętnosci, wrażliwosci, delikatności a przede wszystkim dystansu, by jej uniknąć.
Pozdrawiam, j.

Opublikowano

Witam panie Nikodemie!czytalam wiersz wiele razy ,odnoszac za kazdym razem wrazenie ,ze to pana w jakis sposob dotyczyly niemile doswiadczenia ukazane w wierszu,ijak gdyby,brak milosci "dlon znajoma,ale zimna jak smierc" od rodzicow?,przemoc i bol.Usiluje pan odgadnac,zrozumiec,pyta pan co myslal,co widziala,co czul,i wreszcie jakie swiatla pulsowaly .....-czy zdal sobie sprawe,kiedy juz odchodzil?ostatnia zwrotka to jakby wyrzut,nie, nie bede snuc domyslow,mysle ze po tak obszernym komentarzu zasluguje by pan (chociazby na uszko)wyjasnil mi o czym pan myslal?

ps.klimat i odczucia wydaja mi sie podobne do mojego wiersza pt."Bez pytania"-zapraszam

pozdr, M+A

Opublikowano

Trafil prosto tam gdzie trafic powinien.
Trudno mi pisac o tym wierszu z powodow osobistych, napisze wiec tylko ze jest bardzo prawdziwy. Nie zarzucajcie mu doslownosci bo w tym wypadku nie jest bledem. Sa ludzie ktorym potrzebna jest ta doslownosc, tak brutalna jak to co ich spotkalo. Podziwiam za umiejetnosc oddania barwy i intensywnosci bezradnosci ofiary i swiadka. Rowniez stosunku oprawcy wobec siebie i ofiary.

Dziekuje za temat i sposob podania go.

Opublikowano

Pozwalam sobie na komentarz, choć minęło już trochę czasu od dodania tego tekstu.
1. Czy w świetle dzisiejszego zdarzenia tekst nie stał się "czarnym" proroctwem? I w związku z tym, czy:
2. Jest to eksploatacja tematu, czy może ostrzeżenie? A jeśli tak, to czy:
3. Nie mam prawa stawiać pytań, z którymi nie potrafię sobie po prostu poradzić? I w końcu:
4. Czy "suchy fakt" nie jest bardziej rozdzierający niż jakiekolwiek emocje, na które po prostu brakuje słów?!

Nikodem

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • to ja zaprosiłam ją do tańca to ja umiłowałam jej twarz pierwsza wreszcie spuściłam się z kagańca moja twarz coraz krwawsza jej stopy zbliżają się do moich a moje biegną do niej   pierwsze kroki jak w walcu z gracją, uczuciem, napieciem jest moim promieniem… brzydkim uczucia oddaniem  albo wiecznym schronieniem? jej dłoń koścista ściska moją a moja ściska jej   powoli krok za krokiem powoli nic popłochem jej twarz emanująca zimnem zawsze była moim życzeniem  coraz szybciej coraz zgrabniej jej usta bliżej moich moje usta bliżej jej     i tak w naszych szaleńczych tańcach nawet nie zorientowałam się kiedy to ona zaczęła prowadzić  i już niczym nie różniłam się od niej i nagle zaczęłam żałować mojej propozycji żałowałam że to jedyny taniec którego się nauczyłam Umarłam w żałosnym popisie umiejętności ruchu
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Pozostaje pozostać  na nieokreślonej krzyżowce :)
    • @Leszczym  Michał ująłeś kłusownictwo z innego punktu widzenia i ma ono pełne uzasadnienie. Kłusownictwo obok nielegalnego polowania na zwierzęta to również naruszanie własności intelektualnej, którą mogą być dzieła sztuki, przekraczanie ustalonych reguł w biznesie, to wszystko mieści się w ramach kłusownictwa. Dziękuję za ciekawe podejście do tematu. Trzymaj się cieplutko.:)
    • Podobał mi się ten rok  Był łatwy trudny mądry bzdurny Zimny gorący senny męczący Szczery kłamliwy odważny wstydliwy Pełen pozornych kontrastów    Podobał mi się ten rok  Gdzie jawa spotkała się ze snem  Gdzie dusza opuściła ciało  Gdzie myśli nigdy nie wyszły  Przez zaciśnięte w bólu zęby    Podobał mi się ten rok  Nie chcę cię, wypuść mnie ze szponów Wpuść mnie, rozerwę cię na strzępy Daj mi się, przestań w końcu cierpieć Pragnę cię, stańmy się jednością    Stoję przed lustrem, to nie ja  Nie poznaję tych krzywych z rozpaczy oczu Tego wysuszonego zdechłego spojrzenia Tego pełnego syfu niby półuśmiechu  Tej duszy wołającej o pomoc    Stoję przed lustrem, widzę siebie Poznaję te stare, zmęczone oczy To stęsknione uczuć odbicie źrenic Tę duszę pokrytą ścierwem blizn Podobał mi się ten rok. 
    • @Christine Widzę, że się uniosłaś. To dobrze. Gniew dobrych ludzi potrafi zmienić bieg historii.  Jednakowoż, nadal podkreślam, że to nie oskarżenie tylko przyjacielska rada dla ludzi, którzy niespecjalnie dobrze piszą i chociaż przez chwilę chcieliby się ogrzać w cieple pozytywnych komentarzy. Niech wiedza o możliwościach gpt zagości tu na stałe. Wyrównajmy szanse dla mniej zorientowanych technologicznie żeby też zaznali chwały.  Wierzę, że kiedyś zrozumiesz, że to, co się tu dzieje, jest projektem na wskroś humanistycznym. Ale jeszcze nie dzisiaj, nie jutro, nie pojutrze i nie popojutrze (licence: Raz Dwa Trzy, chyba).
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...