Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

znaki dymne


Rekomendowane odpowiedzi

trzymał fajkę w zębach
a ja ubierałam włosy w dym
obracając się powoli
jak szklanka w jego dłoniach

unosiłam ramiona
gestem dziękczynym
za zapach suszonych śliwek
i hafty richelieu na obrusie

kurz opadał barwiąc mrokiem
mosiężne świeczniki
a radio mrugało do mnie
śpiewając miękko i pluszowo

wtulałam się w fotel
czytając dymne znaki
ufnie zdjęłam naparstki
słowa nie kłuły
[sub]Tekst był edytowany przez Fantasmagoria dnia 10-02-2004 09:43.[/sub]

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Pierwsza strofa - otula. Utwierdziałam się w przekonaniu, że warto było zajrzeć tutaj wieczorkiem. Stworzyła Pani niepowtarzalny klimat.
Dziwiło mnie "hafty richelieu" - ja taka nieobeznana, ale już wiem:)
Pozdrawiam
P.S. W ogóle to irytuje mnie ta sonda. :P Żle wpływa na odbiór utwóru
( mówię to ja - wzrokiwiec, nie wdrażam się dalej dlaczego, bo to temat na "dyskusje")

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Domysły Monika A czego tu się bać? Krytyki? Przecież bażanty, oprócz swoich kolorów mają coś z gołębia, co kamuflują, ale niekoniecznie przed czaplami -:)) Pozdro!
    • @Robert Wochna boję się napisać co mi po myśli chodzi choć mnie korci ... Zapamiętam ten wiersz z pewnością

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @zielarz piękne.... Wzruszające i piękne 
    • Wyliczanka jak wytłaczanka  dwadzieścia różnych skorupek jajek jednym w okno młynarza celnie rzucę, co mąki od piachu odróżnić nie umie.    Pięć dam kotom na pożarcie, ich szarą sierść rozjaśnie. Siódme w komin rzucę, sądzą obrus babie zapaskudzę.   Dwa kolejne na patelni rozbiję,  złość w apetyt niech mi się wbiję. Tym młodzieńcom, co pod oknem tak się śmieją  kogiel - mogiel z cukrem sporządze.   Resztę na później zostawię, bo mnie to wyliczanie ...   Zmęczyło okropnie.
    • Gdy dąb koronę liśćmi trwoni,   czas, jak żebrak, po niebie kroczy - W sękach pnia płacz wieków się gości, a kręgi w rdzeniu to milczących ojców oczy.   Rzeka, co głazom pieśń odmawia, nocą do zimnych trumien płynie - Niesie kurz gwiazd, łzy mgieł porannych, A w swym sercu wiecznie już ginie.     Człowiek - iskra, co w pyle drży,   w szkle godzin twarz próchnem znaczy.   Lecz wiatr mu szepcze: „Twój dom nie stoi - W korzeniach burz i w piołunie rozpaczy”.     Gdy księżyc krew zastygłą sączy,   świt rozcina czarny całun dni…   Prawda nie w tym, co trwa, lecz w tym, co pęka,   gdzie wieczność z chwilą dzieli rdza.     A wiatr ziarna w ziemię chowa,   gdzie śmierć i życie dzieli chwila - Każdy upadek to nowa pieśń,   Co z martwych liści wiosnę wyrywa.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...