Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

czasem sobie nie radzę

Ewa_Kos

Przez Ewa_Kos
w Warsztat - gdy utwór nie całkiem gotowy

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Ewa_Kos

Ewa_Kos

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

przyszłam. co jakiś czas przychodzę
pobyć z tobą i wypełnić pustkę
coś tylko moje tu jest pochowane

nie zdążyłam cię poznać - szybko
oddałaś ciężar dobrym ludziom
a ja ci kwiaty na mogiłę parzyste

nie spotkamy się - czas twój uleciał
mój też ucieka - obca dla mnie byłaś
jednak bardzo bliska i znowu przyjdę

zak stanisława

zak stanisława

Opublikowano
Opublikowano

Ewo, miałaś rację kiedy mówiłąś że docenimy matkę jak jej zabraknie, przekonuję się o tym na każdym kroku, serce pęka mi z żąlu nad sobą ze nie mogę juz powiedzieć do Niej, pożalić sie wykrzyczeć Jej swój ból i samotność, w domu we dwoje,
och Ewo łzy mi zasłaniają obraz i litery to bardzo boli, BARDZO!
rozumiem twój wiersz jak NIKT! całujępa!

Fanaberka

Fanaberka

Opublikowano
Opublikowano

Pomyślałam, że wiersz delikatny i że zazwyczaj jesteś twardsza w pisaniu. W drugiej zwrotce zrozumiałam co i jak.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Myślę, że nie tylko ciężar, ale i spory kawał skrzydeł.

Pozdrawiam
:-)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • violetta
      ***

      Przez violetta · Opublikowano

      @Arsis masz ciekawe poczucie humoru:)  
    • Adler
      Twój głos jak blues

      Przez Adler · Opublikowano

      Szukam sposobu, jak ci to przekazać, jak metafory wpleść w naszyjnik słów, kiedy nie mrugać, kiedy się ukłonić, historia, która jak twój głos toczy się — cicho, przez sen. Na końcu zdań — oddech, na końcu milczenia — dotyk, a między nami przestrzeń drży jak struna w dłoniach nocy. Bo każde słowo, gdy milknie, wciąż śpiewa o nas , tu — jak stary refren, co wraca w takt serca i dróg. Miłość to droga bez znaków, a ja wciąż nią idę do ciebie — z nadzieją, że znów usłyszę twój głos jak blues. Czasem mnie niesie wiatr wspomnienia, na pustych stacjach słyszę twój śmiech, na szybie nocy rysuję imię, którego już nie wymówi nikt. Może jutro znów się spotkamy, w którymś z wersów, w snach, wśród mgły — a jeśli nie — zostaw mi ciszę, tam też potrafię śnić. Bo każde słowo, gdy milknie, wciąż śpiewa o nas ,tu — jak stary refren, co wraca w takt serca i dróg. Miłość to droga bez znaków, a ja wciąż nią idę do ciebie — z nadzieją, że znów usłyszę twój głos jak blues.  
    • Arsis
      ***

      Przez Arsis · Opublikowano

      @violetta zdecydowanie meksykańskie   @violetta takie bardziej miłosne...    
    • violetta
      ***

      Przez violetta · Opublikowano

      @Arsis taka skoczna:) przyjmuje takie hiszpańskie, meksykańskie, dominikańskie:)
    • Moondog
      Prowincjonalny show biznes

      Przez Moondog · Opublikowano

      Prowincjony show biznes   Trzepoczą kokoszki rzęsami zalotnie W blue jeans ubrane i czerwoną szminkę Klijentów opasłych w chuć i pieniądze Prowincjonalny zgrania show biznes   Różowa landrynka panterka czy oksy Nawet na rzęsach mogą usiąść motyle Tej baśni z tysiąca i jednej nocy Niepowsydziłby się sam little finger   Tuż przy obwodnicy stoją misjonarki  Podobno dłużej niż same laternie W make-upie z "tych dla odważnych"  Bo bywa że z naczep zdzierają lakier   Tu lepkie powietrze od tanich fajek  Do drzwi otwartych wypełnia korytarz  A każde pragnienie szyte na miarę  To dla alfonsa jedynie lubrykant   

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...