Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

pojedynek na ubitym z lekka polu


Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

)))...Ooooooo, zdaje siem, że możemy wrócić w końcu do wątku, po dłuuuuugaśnej przerwie..)) Hura, hura...)))...Ja swego tekstu nie tykałem, jest jaki był.;-) No, to oczekiwam na Jury Szanowne i, ekhem, Przeciwnika.;-))))

  • Odpowiedzi 61
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Opublikowano

))))....OK, w takim razie nie przedłużajmy...))...Ja wklejam jutro rano, około 7.00, Tobie proponuję to samo...) A do tego czasu, myślę, zbierze się całe Jury...)..,.Czyli jutro, 7.00 - godzina 0...)))

pozdrawiam.;-)))

Opublikowano
wizja lokalna


Pokój, jakich wiele: w kącie tkwi gitara,
na meblach bibeloty, w sumie niezły pasztet,
miszmasz i poplątanie – co drugi, to antyk,
albo coś koło tego. Myślę, że należy
spokojnie omieść całość wzrokiem. Zza okna śpiew kosa,
który się pojawił znikąd (albo skądkolwiek), jak danie na wynos,

dla podkreślenia ciszy wnętrza. Do tego martwy nos
równie martwego faceta z portretu, nad gitarą.
Stoję w towarzystwie porucznika Kosa
(dobrze, że nie Klossa) – w sumie: niewąski pasztet,
tak dać się wrobić. Cóż, należy
zapomnieć chyba o antyku

stojącym w kącie. Choć ten antyk –
sam w sobie - nadaje się "na wynos",
jak nadawał się wtedy. Mówiłem: należy
brać i wiać. Sama gitara,
to niezły łup (choć pasztet
ze zbyciem). A ja (dureń), zasłuchałem się w kosa

trelującego za oknem. Srał pies kosa!
Trzeba było brać ten antyk!
Teraz mam pasztet.
Żeby to jeszcze był on "na wynos",
jak ta gitara,
po którą tu zbłądziłem. Dobra, należy

brać przykład z mędrców – stoików. Bo co? Ona leży
(Ona – zleceniodawca) – i ja leżę. Lecz wyrok, jak kosa -
dla mnie, nie dla niej. Czy gitara
była tego warta? Wyjdę z kicia (jak Bóg miły), jako antyk,
przez durny układ: "gitara jest na wynos".
Niezły pasztet.

Właściwie sam się wplątałem w ten pasztet.
(Mmmmm...Najlepszy z wątróbek zajęczych: mielimy je, potem należy
leciutko podsmażyć, dodać boczku i przypraw...Ostudzić i podawać na wynos,
dla najlepszych gości). No, ale ja tu gadu-gadu, a nade mną kosa
wyroku, za jeden głupi antyk,
choćby nim była najdroższa w świecie gitara.

Ta cała gitara, to niezły pasztet,
a do tego antyk (??) Mówiłem – należy
wiać, nie spać wśród treli kosa, gdy chłonął zapach trawy nos.
Opublikowano

Oj, dopiero teraz przeczytałem prywatną wiadomość od MM - On wklei około 8.30. Myślę, że nic się nie stanie - nie przewiduję trzęsienia ziemi, ani końca świata...)))...poczekamy...;-))

pozdrawiam...;-)

Opublikowano
gitara – konstelacja otwartego pasztetu z ziemi należycie wyniesiona o świcie.



zacz, powiadają, że gdy noc – gitara
z dala na niebie, jak otwarty pasztet
(świeci gwiazd zastęp) a już ci to antyk
wydartych ciągów, do których należy
(zwierzyn i cudactw) śmietanka z ko-kosa,
kosa miast gryfu i wszystko na wynos,

sino o świcie, gdy z podstawy nos
w trzos księżycowi, słońcem co-gita, „RA”
brał noc, a ziemia nietrafio-na leży
i jazz’i póki owy gwiezdny pasztet
zamiast motyki nie trąca z u-kosa,
schodząc z niebiosa jako ten rom-antyk

planty zanosi, gdzie rzaz grudy – antyk
przestał być – ino „kpinos - winos – wynos”
w „titino-kino” wierzyć nie należy
kiedy z „ekrana” błyszcząca gitara
robi miast owej motyki, zacz, pasztet
gryfem szurnięty zawszeć jak ta kosa

nuż, sadż się w bajdzie jak orzech z ko-kosa
i z poza bajdy w czas wbij, żeś dom-antyk
i pchnij w ton gwiazdy aż otwarty pasztet
z następstw uleci - taki to na wynos
jak major tak i minor, acz, gitara
nie siara, zaraz jej się co należy

ze zwierzyn, cudactw, w niebie ona leży,
zacz, tobie myśli z kokosu jak kosa,
tnie chmara, mara, wygięta gitara
z księżycem strojąc, lecz dźwięczy jak antyk
jej darty zastęp znowu gdzieś na wynos
linią czerwieni i znów masz ten pasztet

otwarty w bardy, wykapany pasztet
azali - znasz ten – ton dnia jak należy
gdyż noc odchodzi a z nią wsio na wynos
w dal siną płynie – gdzie czerwieni kosa
ozdób niebiosa wykapany antyk
zacz, z Salvadora Dali ta gitara

acz, by żar żalu - gitara nie pasztet
i żaden antyk boć i gwiezd-na leży
acz, człek z u-kosa wstaje z niej na wynos
Opublikowano

)))...No i dobra...))

P.S. MM, masz błąd w ostatnim trójwersie. Musi być:

...gitara....pasztet

...antyk...należy

...kosa...wynos

daję czas na poprawienie do 12.00

)))))

pozdrówko.;-))

Opublikowano

To dla Niej żeś, Lobo, chciał ukraść tę gitarę
z Salvadora Dali? Dla tego pasztetu?
A idź że z tym ptakiem! Toś, panie, romantyk!
Toż Ona dnie całe koło wina leży
z majorem Kosem. I sama jak antyk, a żądli jak osa!
OK.! Uroda rzecz gustu, off course (he he, fioletowy nos!)

Muzyka sfer, Messa? Czy winos na wynos?
Gitara z ekrana się gnie i jest git. A Ra
Ci ino w głowie, niebieskie migdały i kokosy.
I ty żeś romantyk? Z motyką na pasztet?
(oby był świeży, jak należy).
A niebo, słońce, księżyc – toż to antyk.

Opublikowano

Przeczytałam dokładnie oba wiersze.

Lobo wykorzystał formę sekstyny do opowiedzenia pewnej historii. Autor pokazuje nie tylko przebieg zdarzenia od początku (zlecenie) do końca (wieloletni wyrok), ale prezentuje też bohatera, pokazuje jego złożoną i ciekawą osobowość. Z jednej strony widzę pragmatycznego złodzieja – wkurzonego i rozpamiętującego okoliczności wpadki, z dugiej – zapamiętałego miłośnika śpiewu ptaków, pięknych wnętrz i wykwintnych potraw.
Z każdą kolejną zwrotką, dzięki powracaniu tych samych słów kluczowych, opowieść zawraca, a jednocześnie zatacza coraz szersze kręgi - coraz lepiej, szerzej poznaje się zarówno okoliczności, jak i bohatera.
Nie umiem profesjonalnie ocenić formy wiersza, uważam jednak, że Lobo doskonale wykorzystał formę sekstyny dla opowiedzenia historii na tyle złożonej i brzemiennej w skutki, że nie sposób by ją było przedstawić w kilku prostych słowach.

Natomiast wiersz Messy – to jeden wielki opis, poetycki i pełen refleksji. Ma kilka pięknych momentów, kilka ciekawych, zatrzymujących gier słownych.
Forma sekstyny wydaje się nie mieć tu specjalnego znaczenia, jeśli już – to raczej jest naczyniem, balonem ściskającym i ograniczającym kłębiącą się zawartość. Mam takie odczucie, że nie wszystkie słowa kluczowe zostały w równym stopniu zasymilowane, np.: w każdej zwrotce słowo „pasztet” wydaje mi się obce, niedopasowane do całości. Pomyślałam, że wiersz mógłby być dłuższy lub krótszy bez większej straty dla całości przekazu.
Wiersz podoba mi się, ale nie widzę wykorzystania formy dla przedstawienia treści, a to zdaje się ma być przedmiotem oceny.

Obstawiam następująco:
Lobo pierwsze miejsce, Messa drugie.
Ciekawa jestem werdyktu jurorów. (trzy dni ;).
Gratulacje dla obu poetów – za wiersze i sam turniej. Fajna zabawa :-)
Fanaberka
:-)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Bardzo dobrze, Jo asiu, powinny być co najmniej dwie czirliderki :-)))

Ps. To nagietkowe niebo też mi się podoba.
Tyle, że w tych zawodach chyba chodzi o umiejętność wykorzystania formy. A może się mylę :-).
Dzie wuszko, to może umówmy się tak:
jeśli mój faworyt wygra - piszesz dla mnie wiersz.
jeśli wygra Messa - ja piszę dla Ciebie haiku.
(czas nieokreślony - miewam problemy z natchnieniem ;))))

Co Ty na to?
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Bardzo dobrze, Jo asiu, powinny być co najmniej dwie czirliderki :-)))

Ps. To nagietkowe niebo też mi się podoba.
Tyle, że w tych zawodach chyba chodzi o umiejętność wykorzystania formy. A może się mylę :-).
Dzie wuszko, to może umówmy się tak:
jeśli mój faworyt wygra - piszesz dla mnie wiersz.
jeśli wygra Messa - ja piszę dla Ciebie haiku.
(czas nieokreślony - miewam problemy z natchnieniem ;))))

Co Ty na to?

jajć, dziewczyny - ja już trzymam za obie Panie kciuki
z ukłonikiem i poezją MN

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Nie pozwólmy zafałszowywać historii… Tyle przecież jej zawdzięczamy, Poprzez liczne burzliwe wieki, Ostoją nam była naszej tożsamości,   W ciężkich chwilach dodawała nam otuchy, Gdy cierpiąc wciąż pod zaborami, Przodkowie nasi zachwyceni jej kartami, Wyszeptywali Bogu ciche swe modlitwy.   Gdy pod okrutną niemiecką okupacją, Czcić ojczystych dziejów zakazano, A pod strasznej śmierci groźbą, Szanse na edukację celowo przetrącono,   To właśnie nasza ojczysta historia, Kryjąc się w starych pożółkłych książkach, Do wyobraźni naszej szeptała, Rozniecając Nadzieję na zwycięstwa czas...   I zachwyceni ojczystymi dziejami, Szli w bój ciężki młodzi partyzanci, By dorównać bohaterom sławnym, Znanym z swych dziadów opowieści.   I nadludzko odważni polscy lotnicy Broniąc Londynu pod niebem Anglii, Przywodzili na myśl znane z obrazów i rycin Rozniecające wyobraźnię szarże husarii.   I na wszystkich frontach światowej wojny, Walczyli niezłomni przodkowie nasi, Przecierając bitewne swe szlaki, Zadawali ciężkie znienawidzonemu wrogowi straty.   A swym męstwem niezłomnym, Podziw całego świata budzili, Wierząc że w blasku zasłużonej chwały, Zapiszą się w naszej wdzięcznej pamięci…   Nie pozwólmy zafałszowywać historii… Pseudohistoryków piórem niegodnym, Ni ranić Prawdy ostrzem tez kłamliwych, Wichrami pogardy miotanych.   Nie pozwólmy by z ogólnopolskich wystaw, Płynął oczerniający naszą historię przekaz, By w wielowiekowych uniwersytetów murach, Padały szkalujące Polskę słowa.   Nie pozwólmy bohaterom naszym, Przypisywać niesłusznych win, To o naszą wolność przecież walczyli, Nie szczędząc swego trudu i krwi.   Nie pozwólmy ofiar bezbronnych, Piętnem katów naznaczyć, By potomni kiedyś z nich drwili, Nie znając ich cierpień ni losów prawdziwych.   Przymusowo wcielanych do wrogich armii, Znając przeszłość przenigdy nie pozwólmy, Stawiać w jednym szeregu z zbrodniarzami, Którzy niegdyś świat w krwi topili.   Nie pozwólmy katów potomkom, Zajmować miejsca należnego ofiarom, By ulepione kłamstwa gliną Stawiali pomniki dawnym ciemiężycielom.   Bo choć ludzie nienawidzący polskości, W gąszczach kłamstw swych wszelakich, Sami gotowi się pogubić, Byle polskim bohaterom uszczknąć ich chwały,   My z ojczystej historii kart, Czynić nie pozwólmy urągowiska, By gdy oczy zamknie nam czas, I potomnym naszym drogowskazem była.   Nie pozwólmy zafałszowywać historii…    Pośród rubasznych śmiechów i brzęku mamony, Ni kłamstw o naszej przeszłości szerzyć, W cieniu wielomilionowych transakcji biznesowych.   Nie pozwólmy by w niegodnej dłoni pióro, Kartek papieru bezradnie dotykając, O polskiej historii bezsilne kłamało, Nijak sprzeciwić się nie mogąc.   Nie pozwólmy by w polskich gmachach, Rozpleniły się o naszej historii kłamstwa, By przetrwały w wysokonakładowych publikacjach, Polskiej młodzieży latami mącąc w głowach…   Choć najchętniej prawdą by wzgardzili, By wyrzutów sumienia się wyzbyć, Wszyscy perfidnie chcący ją ukryć, Przed wielkimi tego świata umysłami,   Cynicznych pseudohistoryków wykrętami, Wybielaniem okrutnych zbrodniarzy, Nie zafałszują przenigdy prawdy Ci którzy by ją zamilczeć chcieli.   I nieśmiertelna prawda o Wołyniu, Przebije się pośród medialnego zgiełku, Dotrze do ludzi milionów, Mimo zafałszowań, szykan, zakazów.   Gdy haniebnych przemilczeń i półprawd, Istny sypie się grad, A skandaliczne padają wciąż słowa Milczeć nie godzi się nam.   Przeto straszliwą o Wołyniu prawdę, Nie oglądając się na cenę Odważnie wszyscy weźmy w obronę Głosząc ją z czystym sumieniem…   Nie pozwólmy zafałszowywać historii…  Prawdy historycznej ofiarnie brońmy, Czci i szacunku do bohaterów naszych, Przenigdy wydrzeć sobie nie pozwólmy.   Przeto strzeżmy wiernie ich pamięci, Na ich grobach składając kwiaty, Nigdy nikomu nie pozwalając ich oczernić, Na łamach książek, portali czy prasy…   Nie pozwólmy by upojony nowoczesnością świat, Zapomniał o hitlerowskich okrucieństwach i zbrodniach, By bezsprzeczna niemieckiego narodu wina, W wątpliwość była dziś poddawana.   Pamięci o zgładzonych w lesie katyńskim, Mimo wciąż żywej komunistycznej propagandy, Na całym świecie niestrudzenie brońmy, W toku burzliwych dyskusji, polemik.   O bestialsko na Wołyniu pomordowanych, Strzeżmy tej strasznej bolesnej prawdy, O tamtym krzyku ofiar bezbronnych, O niewysłowionym cierpieniu maleńkich dzieci.   Walecznych ułanów porośniętych mchem mogił,  Strzeżmy blaskiem zniczy płomieni, Pamięci o polskich partyzantach niezłomnych, Strzeżmy barwnych wierszy strofami,   Bo czasem prosty tylko wiersz, Bywa jak dzierżony pewnie oręż, Błyszczący sztylet czy obosieczny miecz, Zimny w gorącej dłoni pistolet…   Ten zaś mój skromny wiersz, Dla Historii będąc uniżonym hołdem, Zarazem drobnym sprzeciwu jest aktem, Przeciwko pladze wszelakich jej fałszerstw…                      
    • ładnie   chłodne spojrzenia poranków pochmurne deszczowe dni a przecież nie raz się trafi że słońce kasztan da mi   na krzakach żółci się pigwa pod drzewem niejeden grzyb nad nami czerwień jarzębin wiatr z liśćmi rozpoczął gry ...
    • @Somalija stałaś tam, stojąc w słońcu. a wiatr rozwiewał ci włosy. to było wtedy, kiedy o wieczorze liliowe zapalały si,e obłoki, w którymś lipcowym dniu gorącego lata, w którejś znojnej godzinie podwieczornego skwaru...
    • @Nata_Kruk

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       A ja Ciebie i Twoje komentarze :)
    • głody ciebie tworzą omamy lśnienia podbite hormonami  puste przebiegi  złe noce alkoholicznej zorzy    poprzez łzy  widzę niewiele  dłońmi mogą sięgnąć jedynie  już wilgotniej małej  i rozlewać zimne orgazmy    noszę smutne ciało  przeniknięte tęsknotą  z pragnienia zatracam     siebie           
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...