"Śmierć kamieniem"

[Lilianna Szymochnik]

Otwierają się rany, aż krwawi serce
ból niezmierny przeszywa człowieka.
Był człowiek, już go, nie ma - to szok?
byś przeklinał, wydzierał z rąk śmierci.

Obrażał Boga pięściami rozpaczy
bił i kopał z oszalałej bezmyślności.
Słów brak, żalu i usprawiedliwienia
gwałt szarpie myśli, a ciało cierpieniom.

Obłędna myśli, bezlitośnie opętana
błądzi? otępiała w labiryncie impasu.
Kary rumak śmierci - wiecznych stepów
poniósł duszę, Twoją, ku niebu uśpioną.

Pamięć ziemi zostawił, a kwiaty kamieniom
czarą goryczy w łzy nakarmił czernią.
Anioł śmierci podciął skrzydła życiu
zostawił pamięć, a myśli wspomnieniom.



Zadedykuję, ten wiersz "Ku pamięci"
Wielkiemu poecie i pisarzowi i publicyście Jerzemu Fickowskiemu..
"Jedynym w swoim rodzaju".