wieczorem.

[Agnieszka_Gruszko]

i uderzyła
spadanie było nielekkie
rozpadły się uskrzydlone
Arkom się oparły
oczy
a w dłoniach splotły się kamienie

fusy się posypały z nieba
nie było juz czasu

na deszcze
i dalej
i dalej dalej

przegniły jej belki
sufit obsunął
w ciemię

popatrzył na nią
poparzył
w myśli

jakże lubieżnie wygląda
anioł co się podźwignąć próbuje

na poranionych rękach

[Beata Szymańska]

Piękny wiersz i cudowne zakończenie. Gratuluję i pozdrawiam. :)

[slawomir_zeromski]

usunąłbym słowo "lubieżnie" na coś czystego, grzech nie raduje a smuci i pozostawia żal
niesie ten wiersz prawdę
dobra robota

[Messalin_Nagietka]

wieczorem anioły są ciemne
jak niebo, którego rogiem
księżyc marzenia zgrzebnie
zacz diabłem a bogiem
rzuca rozgwiazdą w doły
gdzie odpoczywają po pracy zludziałe woły

z ukłonikiem i pozdrówką MN

[Oxyvia]

Że spadło niebo? Znów potop? Powódź znowu? Apokalipsa? I to tak bez Arki? Może i dobrze - potopią się komary nareszcie! Zaś anioły się podźwigną zawsze, choćby na poranionych rękach, i zawsze wyjdą na swoje.
Pozdrowionko.

[Agnieszka_Gruszko]

miałam na myśli zupełnie inną Arkę:) anioły jak anioły, ale komary to sie w wodzie rozmnażają...

[Messalin_Nagietka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

no nie dokładnie w wodzie, a na listkach, pod listkami krzewów rosnących nad wodą
z ukłonikiem i pozdrówką MN
ps. a anioły, gdzie?

[Agnieszka_Gruszko]

Ależ M.N., wszyscy wiedzą ze anioły rosna na drzewach :/ troche jak komary...

[Dorma]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Mi się wydaje, że taki właśnie był zamysł autorki, ale może mi się tylko wydaje :)

[Dorma]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Arkę Gdynia ? :)))))



Bardzo ładnie Pani Agnieszko. Szczególnie:


"jakże lubieżnie wygląda
anioł co się podźwignąć próbuje

na poranionych rękach"

-złapało mnie za serce..