kursk

[Daniel Bartkowski]

gdy skończył się tlen ściemniało
ocean zamienił się w galaretę
niebezpieczną dla szkliwa
po raz pierwszy zadrżało wodą

skóra przejrzała pękając cicho
z otwartych piersi wybito żółć
tańcząc kalinkę przegniłą
na kartce skręconej w krzyk

po raz drugi zadrżało wodą
wnętrznością puzzli o duszy
z kości przeżartej solą
do samych pagonów

w głębiach zimowych tkacze
z robakiem w oku najsroższym
snują w bąblach kurewstwa
i płyną ku górze

po raz trzeci zadrżało wodą...

[dragon-fly]

Całkiem nieźle oddane emocje. Nie zrobił na mnie większego wrażenia, prawdopodobnie przez moją pobieżną wiedzę o jego temacie. Ale zaciekawił i zatrzymał do samego końca.
Pozdrawiam.

[Nata_Kruk]

Znam historię Kurska, wiersz dobry, moim zdaniem, są emocje.
Może jedynie te puzzle zastapiałabym czyms innym, ale czuję, że tak właśnie miało być. Hej :)

[Daniel Bartkowski]

i ja tak myślę
czułbym przede wszystkim... a zresztą, wiadomo