Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano






"Nie bądź bezpieczny. Poeta pamięta
Możesz go zabić - narodzi się nowy.
Spisane będą czyny i rozmowy."
...CZ.Miłosz



PINEZKA...................20.XII.2003




Mówisz, że przegram, że nie wyjdę z cienia
Spójrz! To dzięki wieszczom się ziemia obraca
Chcesz krzyk mój zdusić?! Już dosyć milczenia!
Poeta nie wróci.To słowo powraca


Ja słowo wypowiem, ty księgę napiszesz
Lecz co przed nami? Ta sama mogiła
Ironio!Gdzież są twych noży granice
Coś nimi usta Sofii wyryła?!


Sobą zostanę, bo jestem prawdziwa
Nie będę niczyim salonowym pieskiem
Nie dla mnie twa pomoc i litość zdradliwa
Dla ciebie na krześle zostawię pinezkę










Bardzo dlugo zastanawialam sie czy umiescic ten wiersz..Czy sie nadaje..Ale niech strace..Zobaczymy czy bede zalowac..










[sub]Tekst był edytowany przez Dorma dnia 04-02-2004 21:59.[/sub]
[sub]Tekst był edytowany przez Dorma dnia 04-02-2004 22:01.[/sub]
Opublikowano

Witaj Dormo.
Co się tak rozkrzyczałaś strasznie? ;) Masz powody? ktoś chce Cię zdeformować? usadzić w klatce i kazać śpiewać na zawołanie? dla kogoś takiego pineska nie wystarczy... za to mocny kop... piłką już mógłby :P :P

A tak poważnie,to śmiało mogłaś ten tekst tu umieścić...nie jest idealny,ale jest jakiś, ma swoje ważne przesłanie,dobry rytmicznie... mnie się podoba :)
Choć jest bardziej mądry niż piękny :)
Pozdrawiam
Coolt
P.S. tylko po co to motto? tak mogli byśmy trwać w namiętnej niewiedzy i ekscytującej niepewności;)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Jakie motto?Ostatni wers?..PO to by dopelnila sie moja cudowna zemsta:)
Zartuje oczywiscie:)

AA i jeszcze jedno..Strasznie nie lubie jak ktos pisze ze wiersdz jest jakis..

Jest albo w miare dobry, albo zly..Dla mnie prawie wszystko jest albo biale albo czarne..Nie lubie niezdecydowania..

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



OOOO.. i nie mozna bylo tak od razu..??:)

Ja tak zawsze robie:)


"NIe żałuj!!!"Sobą zostanę, bo jestem prawdziwa"...i pozostań...wiersz prawdziwy. mocny, intrygujący....jak pinezka na krzesle...brawo..."- a to to co bylo..Krytyka light?


Nie wiem ile wierszy (moich) pani przeczytala, ale bede sie starala dalej.Choc styl napewno sie nie zmieni..

[sub]Tekst był edytowany przez Dorma dnia 05-02-2004 14:22.[/sub]
Opublikowano

kolejna osoba, która ma alergię na słowo jakiś ;)
Wobec tego napiszę, to inaczej:
ma swój styl, jest charakterystyczny, coś właściwego właśnie niemu

A z mottem chodziło mi o to, co napisał Miłosz. :)
Pozdrawiam
Coolt

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



No.. to rozumiem..A nie "jakies"..Jak cos jest jakies to jest dla mnie do niczego..

Charakterystyczny to nie jakis..to konkretny..

A motto jest bo nawiazuje do mojego wiersza..A raczej moj wiersz do motta:)




[sub]Tekst był edytowany przez Dorma dnia 05-02-2004 15:39.[/sub]
Opublikowano

no wiec tak... hmm... powiem tak, ze nic nowego ten wiersz nie wniosl... ale patrze na niego inaczej odkad sie dowiedzialem w jakich okolicznosciach pisany... plus za wierne dosc odwzorowanie stanu emocji w danej chwili... wierszy pod wplywem emocji nie oceniam pod wzgledem formy... :D wiec pomine rytm i rymy:P

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Tylko co ma do tego AI? AI będzie tak funkcjonować, jak ją zaprogramują ludzie, a ci oczywiście zrobią to zgodnie z jakimiś wzorcami. Pytanie - jacy to będą ludzie i w jaki sposób wychowani. A to, że koncepcje wychowawcze się zmieniają, nie ulega wątpliwości, odkąd potrzeby jednostki zostały postawione ponad potrzeby wspólnotowe. Sztuczna inteligencja nie stoi jednak w kontrze do czegokolwiek, odzwierciedla tylko bieżący stan rzeczy. Oparta (głównie) o modele językowe, operuje jedynie na systemie kodów i znaczeń. To my ją 'wychowujemy', jeśli można to tak nazwać,  ucząc pewnej struktury, odzwierciedlającej mniej więcej naszą logiczną percepcję, nasz aparat pojęciowy. AI nie rozumie rzeczywistości jako czegoś ciągłego, zmieniającego się pozostającego w ruchu, ewoluującego zrelatywizowanego, tylko jako zbiór stałych elementów, które zostały wprowadzone do bazy danych i w ich obrębie się porusza. A elementy te już wprowadza człowiek, który może być dobry lub zły, głupi lub mądry, mieć rozwiniętą wyobraźnię lub nie, rozległą lub wąską wiedzę.... No i trzeba jeszcze dodać, że AI jest - na razie - tworzona do realizowania określonych zadań, co pokazuje, że człowiek jednak chce pozostać wolny i zrzucić na nią to, czego wykonywanie go ogranicza. Odszedłem trochę od tematu, a zmierzałem do tego, że AI będzie w stanie 'widzieć' różnice', o których piszesz, jeśli tego zostanie nauczona.  Chyba, że chcesz powiedzieć, że sam czujesz się trochę taką sztuczną inteligencją, bezdusznie programowaną do pełnienia określonych funkcji  narzuconych przez zewnętrzny, techniczny plan, a nie dzieckiem wychowywanym do samodzielnej realizacji siebie, w zgodzie z tym, czego AI jeszcze nie posiada (wolna wola, samoświadomość).
    • Na pierwszy rzut oka ma to być coś sonetopodobnego. Ale popłynęłaś po tym jeziorze... w szuwary, Środki artystyczne zostały dobrze dobrane. obrazy są plastyczne, żyjące, z łatwością poddają się wizualizacji. Tymczasem forma sprawia wrażenie bardzo nieudolnie skleconego pancerza, w którym wiersz się dusi i dogorywa, a to przez nienaturalne inwersje, a to przez brak rytmu, a to przez pokracznie poprzekręcaną gramatykę. W ten sposób od razu pokazujesz czytelnikowi wszystkie słabe miejsca, gdzie nie umiałaś sobie do końca poradzić z językowym budulcem. Niech będzie to zwykły, wolny wiersz, który uwolnisz z tego stylistycznego żelastwa, a jeśli koniecznie upierasz się przy sonetach, to trzeba więcej treningu, bo tu już 'intuicyjnie' się nie da.
    • Kluczowe pytanie - co to znaczy 'lirycznieć'?  Życie staje się poezją, to oczywiście wynika samo z siebie, ale interpretacja utworu musi wyjść poza zwykłe ubarwianie, upiększanie. Wpisanie wspólnie przeżywanego czasu w wiersz zdefiniowany jako określona struktura, ma charakter o wiele bardziej brzemienny w skutki. Liryka jest przede wszystkim poszukiwaniem formy dla emocji, a jakie to ma konsekwencje dla bohaterów lirycznych? Jeśli ich doświadczenia zostaną przeniesione w rzeczywistość metafor, wówczas okaże się, że współdzielenie codzienności jest zarazem tworzeniem jej tak, jak poeta tworzy swoje dzieło - budowaniem sensu (życia) poprzez indywidualizację tego, co ogólne i nieokreślone. Np. we fragmencie ze sklepem - wszyscy tam robią zakupy, ale dla bohaterów nie jest to zwykłe wyjście do sklepu, bo liryka tak manipuluje percepcją, aby mieli poczucie, że chodzi o coś zupełnie innego. Realność staje się umowna,  jej poszczególne elementy mają być tylko nośnikami czegoś, co istnieje jedynie w świadomości i  osób mówiących w wierszu. Upraszczając - lirycznieć to budować rzeczywistość i kod, który ją na nowo zdefiniuje (niekoniecznie werbalny), zgodnie z tym, jak w niej chcą funkcjonować bohaterowie wiersza, czy jak to sobie - wspólnie - wyobrażają.
    • Zastanawiająca przypowieść, w której prosta obserwacja przechodzi w trafną ekstrapolację. Gwarowa 'śleboda' dodaje wierszowi ciekawego smaku.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Porażająco głęboka refleksja na tle nieistotnej reszty.   Ale dam lajka, bo moc tej cząstki rekompensuje wszystko inne.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...