Nenufary rozkwitły

[Messalin_Nagietka]

ejć, fuj, jak Pani może, skoro
może z morza zrobić jezioro?

z ukłonikiem i pozdrówką MN

[Anatol Maks]

Moje pierwsze wrażenie po przeczytaniu tego sonetu było takie: myśl poprzez opis sytuacji nad jeziorem i spotkanie, które tam nastąpiło, poprowadzona jest specjalnie tak, by spuentować wszystko cytatem z Mickiewicza... Ale końcowa, cytowana puenta, nie bardzo mi przystaje do wcześniejszych opisów. Samo tylko "morze łez" w oku to za mało, bym mógł wczuć się w sytuację peela mogącą uzasadniać użyty cytat.

[wesoły grabarz]

taki wierszyk, nie ta epoka, nie ta wrażliwość, nie przejdzie.

[ot i anka]

no właśnie, takie to jakieś niedzisiejsze, i to nie dlatego nawet mnie się nie podoba, tylko dlatego,że banalne...
nie dość ,że to już było ,to dużo lepsze, a pani to jeszcze w Z zamieszcza...nie no...
pozdrawiam

[_M_arianna_]

Ten utwór to dokument. Nie z tej epoki, jak nasza znajomość. Morze ma tu do rzeczy jak najbardziej. Końcowy cytat towarzyszył nam przez całą znajomość i nie dał się przebić cytatowi :"Usta milczą dusza śpiewa ".Zamieściłam wiersz tutaj w jednej tylko intencji: "ocalić od zapomnienia".


***
Ślę serdeczności wszystkim moim rozmówcom. Z tych dyskusji czasem wynikają ciekawe i pożyteczne wnioski. Tymczasem dziękuję z góry za pozostałe komentarze i do miłego spotkania za jakiś czas.Ciepło pozdrawiam.

[Oxyvia]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Czyli znaczy się: "Długo nie mogłem się zdecydować, czy jesteś moją kumplówą, czy ukochaną, więc wyszło na to, ze jednak kumpelą, więc teraz nad tym płaczę". O rany, z takimi "przyjaźniami" to do psychiatry, nie do wiersza!
Tyle o przesłaniu. A z formą też nie najlepiej - rzeczywiście przestarzała i dlatego dość śmieszna.
Ale nie mówię, że kompletnie nie masz zdolności. Tylko słuchaj i staraj się rozumieć, co inni Ci mówią o Twoich wierszach. Bo naprawdę nie zawsze są to złośliwości.