Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

notatka: most teatralny w Poznaniu g.18:05


Rekomendowane odpowiedzi

Torowisko na dole pachniało
drogą nieznaną
słońcem, morzem, górami
wybijanymi taktami
rytmicznie, miarowo
wystarczyło ruszyć.

Wystarczyło...
rozglądał się dookoła
tak jakby wołał
odpowiadały tylko niezgrabnie tramwaje
latarnie, poręcze kamienne

wystarczyło....
płynęła do niego
pięknie, dumnie, uroczyście
dłonie do jej dłoni tak
jak w bukiecie liście

tak unosił się ten most
nad torowiskiem
gdzie szlaki wszystkie
słońce, góry, morza

unosił się między taktami
most najcudniejszy
pomiędzy mostami.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zajmij się prozą, wiem co chciałeś/łaś przekazać. Ale wiersze powinny być zrozumiałe nawet dla laika. Takie moje zdanie. To chyba miała być biała poezja, albo poporstu nie wiesz, co to kropki i przecinki. Czasami są, dlatego jest mało czytelny. Trudny do czytania.

Radze iść do "P"

Pozdrawiam :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

To na pewno nie jest proza. Dla mnie chyba nie ma tu nic niejasnego... No, może poza tą strofą o "niej" - kto płynął i do kogo? Rzeka pod mostem? A te dłonie? Rzeka jest może jednocześnie miłością i kobietą?... Ale to chyba nie jest naistotniejsze. Wiersz jest obrazkiem, lirycznym opisem i w mojej wyobraźni budzi określony widok oraz pewne skojarzenia. I chyba o to właśnie chodziło. Tak, Dżin? Co Ty na to?
Pozdrowienia.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Wśród nocy cisza, ciemno wszędzie, Tylko moje myśli krążą wokół Twoich snów. Zgubiłem siebie, nie wiem nawet gdzie, Każdy dzień jak cień, światło tu nie sięga. Czasem sięgać próbuję w przyszłość odważnie, Ale jest mi tu jakoś niewyraźnie. Tak pusto, głucho wszędzie, I nie wiem co to będzie. I czy cokolwiek  jeszcze będzie. Mówią, że życie to nie bajka, Ale nikt mi nie powiedział że to będzie thriller. Fabuła tej opowieści mi ucieka, Nikt i nic już na mnie nie czeka. Czuję chłód, choć w pokoju ciepło, Każdy mój uśmiech to gęba z plastiku. Lubiłem marzyć, teraz boję się, Że dawne marzenia to tylko zły sen. Za rogiem otwiera się dla mnie nowy dzień, I znów zapomnę, co znaczy "żyć". W koło i w koło, bez celu, bez końca. Czy znajdę siebie, w tym całym szaleństwie?
    • @Leszczym Metaforycznie prezent odnalazł miejsce w tekście. Być może adresat doceni wartość prezentu :))
    • @Natuskaa    Dziękuję Ci wielce

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      .
    • @violetta dzięki; publikuję tutaj tylko dodatkowo - normalnie na TwojeWiersze (jako RoMiś - bo 'Groschek' ma blokadę); tego portalu nie rozgryzłem do tej pory..
    • @Hiala @Monia @Domysły Monika @malwinawina @Leszczym, ponieważ zauważyłem, że jest tutaj taki zwyczaj, że autor dziękuje za polubienia swojego wiersza, to i ja wam dziękuję. I, jak już zapowiadałem, mam zamiar napisać własną interpretację tego mojego wiersza. Ponieważ spotkałem się tu na portalu z taką opinią, że interpretacja wiersza przez autora może zagrażać intuicji czytelniczej, to proponuję, żeby ci, którzy tak myślą tej interpretacji po prostu nie czytali. Ja ze swej strony uważam, że autor wiersza powinien być także uczestnikiem dyskusji o swoim wierszu, chociażby dlatego, że dla samego autora znaczenie jego poezji nie musi być wcale jasne, autor także może po upublicznieniu swojego utworu go niejako "odkrywać". Autor może także mieć świadomość, że jego autorska interpretacja własnego utworu wcale nie musi być jedyna i autorytatywna... .
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...