Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

z ciemności wyłonił się motyl
cień świecy dotykał go lubieżnie
oczy roziskrzył sen przepłoszył

wstałem by porwać go do tańca
gęsto zrobiło się od westchnień
szumiało w głowie w rytmie walca
wciąż powracało jeszcze jeszcze

Opublikowano

Ciekawym, kto Wam odróżnia poezję, poezję, od poezji debiutanckiej i czy równie lubieżnie to robi. Autorowi polecam PODpłomyki. Nie można się sparzyć własnym słowem tak głupio, a można z nimi lubieżnie, a jakże, nawet w te pędy - i naje się człowiek przy okazji.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Leszku,
czasem słoniom się wydaje, że moga zrozumieć motyla, ale prędko okazuje się, że one raczej o jedzeniu myślą, a nie o tańcu ;)
"wstałem" - znaczy z łóżka? (sen, bo że oczy masz roziskrzone zawsze, to panie jak jedna potwierdzą ;); ale jakże można spać - przy zapalonej świecy?
Wydaje mi się, że tak jakby autor wykpił się tym zakończeniem, stąd notuję obrazek maźnięty po nastrojach, a czekam wiersza ;)
pzdr. b
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Pozwoliłem sobie poczytać inne opinie szanownego Pana i po przytoczeniu ich w tym miejscu powyższą pozostawię bez komentarza:

1. Zaszybioność zwłaszcza mię uwiodła. Co też by na taki kalambur powiedział tradycyjny, słownikowy szybowiec? Pani jest zaszybiona, a ja, sklozeciały, spisuarowany czytam tę gazetę i zastanawiam się: "czemuż, ach czemuż nie wziąłem niebieskiej pigułki i nie zainstalowałem internetu w kiblu?".

2. Tchu mi brak. Słow mi brak. Ja pierdolę.

3. No. Nareszcie jakiś wiersz. Z emocją i na kontrze i bez pierdolenia kotka i bez młotka. Środki oszczędne. Jestem na tak.

4. Faktycznie. Myślenie nie boli Autora.

Co jednak spodobało mi się bardzo w powyższym tekście - to autoironia. Oto sam Autor do bólu udowadnia powtarzalność i banał - nie tylko w kontekście ludzkiego istnienia - ale jako i fakt twórczy i odtwórczy na przykładzie.

5. Strasznie jest. Strasznie. Zalecam moczenie stóp wieczorem w solance 15%, omijanie peronów, jednokrotne zażycie alkoholu 45% w dawce 500ml i powtarzanie po zażyciu mantry: "jezu, jakie ja gówna piszę", z oczyma wklejonymi w tekst wyżej publikowany. Powinno pomóc z czasem.

Pozdrawiam Leszek :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Czy wstałem musi oznaczać, że peel spał? Chyba nie, pomimo słów "sen przepłoszył", które równie dobrze mogą oznaczać, że był jeszcze na jawie, prawie śniąc. Jeśli ta miniaturka nie jest wierszem, to jakaż jest jego definicja i co musi zawierać, aby uporządkowane słowa nazwać tak szlachetnie? Pozdrawiam Leszek :)
Opublikowano

))...Poczytałem sobie wszystkie opinie na temat tekstu. Podziwiam, Leszku, umiejętność odpowiedzi, w sposób zupełnie omijający temat tzn "Twój Własny Tekst" (mówię o Twojej odpowiedzi na komentarz Panajewa). Jedno, co można stwierdzić, to jedynie to, że takie zachowanie (mówię o Twoim odkomencie) przejść bez echa może jedynie tutaj - a świadczy to o słabej kondycji portalu pt: poezja. org (słabej pod względem zamieszczanych tekstów w dziale "dla wytrawnych poetów" i słabej pod względem jakości komentarzy). Na każdym innym portalu taka odautorska odpowiedź byłaby potraktowana odpowiednio do jej wartości i bezsensu. Co do tekstu - nie będę tym razem specjalnie się rozwodził, bo wcześniejsze moje uwagi traktowane były przez Ciebie, jak wrzód na dupie i opędzałeś się od nich wszelkimi sposobami, unikając wszakże jak ognia dyskusji stricte merytorycznych. Powiem jedynie, że tekst powyższy może się podobać i z pewnością zasługuje na nagrodę, jeśli nie I, to II, lub III, w konkursie organizowanym z okazji kolejnego kaca Sołtysa, który zarządza miejscowością o wdzięcznej nazwie "Kacza Dupa", i w którym jury stanowi skład: Skacowany Sołtys, Pleban i Komendant Straży Pożarnej. Nagrodą zaś jest spora garść świeżej brukwii, zmielonej uprzednio w zębach przez córkę wzmiankowanego sołtysa. To by było na tyle, tym razem

pozdrawiam.;-)

Opublikowano

ja wiem Leszku - utłucz mnie na śmierć, jak ćmę upierdliwą :)
ale mogę sobie skrócić przy czytaniu i ciut poprzemieniać?
o tak np.

z ciemności wyłonił się motyl
cień go dotykał lubieżnie
oczy roziskrzył sen przepłoszył

wstałem do tańca
gęsto od westchnień
szumiało w głowie wciąż
powracało jeszcze


sorki, już mnie nie ma :)
pzdr

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Panie, coś Pan, to Panu trzeba odróżniać? My sami odróżniamy i tym się wyróżniamy :)

o Panie! lubieżnie!!! i to jest Panie odpowiednie słowo, bo ja na ten przykład przyślepa jestem i odróżniać muszę po omacku; tu czegoś dotknę, tam na węch, gdzie indziej znowu ... ot!
Opublikowano

Leszku, cóż znaczy w półmroku? czy to to samo co w Półcieniu? czepiam się, ależ do tego Twojego i mojego wyrazu potrzeba od strony fizycznej dwóch świec, dwóch punktów i jeszcze ściany, a jeśli chodzi o przestrzeń, no to w moim rozeznaniu czy da się mrok podzielić na "pół"? sory mnie cóś tu nie pasuje - czepiłem się wyrazu, ale on pociąga następne
z ukłonikiem i pozdówką MN

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Wybaczcie ale z braku czasu zacznę odpowiadać od końca i na raty. :)

Witku Ty podchodzisz do zjawiska półmroku jak do zjawiska fizycznego i starasz się go w ten sposób wyjaśnić, a ja słowo półmrok rozumiem tak jak podaje jego definicję słownik języka polskiego, czyli:
półmrok «słabe oświetlenie, prawie mrok».
i do tego nie potrzeba dwóch świec i sciany, lecz wystarczy jakiekolwiek słabe światło. Pozdrawiam Leszek :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




To była ona. :)
Michale jeśli ktoś nie skojarzy, w przytoczonym asonansie, walca z walcem drogowym, to wydaje mi się, że jedynie zbytnia dosłowność tematyczna rymowanych wyrazów może tu przeszkadzać, gdyż brzmieniowo zapewniam, że jest dobrze . Pozdrawiam Leszek :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



"Podziwiam", Lobo, umiejętność wyrazania opinii, w sposób zupełnie omijający tekst, pod którym to robisz. Komentujesz moje komentarze, a właściwie pozostawienie bez odpowiedzi komentarza Panajewa. Następnie konsekwentnie, kreując swoją osobowość, w sobie tylko znanym celu opisujesz ni z gruszki, ni z pietruszki, jakiś prowincjonalny konkurs. Intencją Twoją jest po raz n-ty wydrwienie napisanego przeze mnie tekstu, bez merytorycznych uwag.

Jestem instruktorem szybowcowym i pilotem samolotowym i próbuję w pasjonackim środowisku lotniczym, podobnie jak poetycki, znaleźć jakieś analogie zachowań.
Zastanawiam się, czy polscy lotnicy zbieraliby tyle laurów na Mistrzostwach Świata, Europy, gdyby byli od początku swojej kariery lotniczej poddani jedynie totalnej krytyce, bez wskazania im co powinni robić, aby na wyżyny mistrzostwa sportowego wznieść swoje umiejętności.
Na zawodach dzielimy się uwagami, przegladając wspólnie z trenerem kadry narodowej (na Mistrzostwach Polski) zapisy lotów, analizując je, mając na świeżo w pamięci warunki pogodowe. Nikt nie myśli przy tym, że dzieląc się wiedzą, może zostać w następnej konkurencji pobity przez innego zawodnika, który lepiej wykorzysta zdobyte wiadomości. Dzieje się tak dlatego, że dopinguje nas rywalizacja i wysoki kunszt rywali, co skutkuje wyborem coraz doskonalszej kadry narodowej, która święci triumfy w świecie.
Zastanów się jak do tego przystaje Twoja postawa znawcy poezji i przyłóz do tego treść swoich wypowiedzi, o przytoczonym Panajewie nie wspominając. Pozdrawiam Leszek. :)
Opublikowano

i motyle, motylki we śnie motylice
trotylem pomyłkę moją w poetyce
wymyłem jak tyłek otarłem oblicze
jeszcze jeszcze i wołam i krzyczę

biję się w piersi bo gdyby nie komentarz bezeta to przyjąłbym ten surrealizm (nigdy raczej nie sugeruję się ani nie patrzę ale dzisiaj cóś mnie podkusiło bo nawet ładny i obrazek wytworzył w głowie.
pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Autorzy: Michał Leszczyński plus AI.   Mgiełka   Ref. jak tu pięknie, jak wspaniale niewidocznie pogodowa poświata przesłania przesłania tyle się wydaje, że się udaje że może jest, że na pewno jest, że być musi że zasłony przeminą, że kiedyś dojdziemy, aby przeniknąć   Gdybyś potrafiła nas nauczyć lekkości pośród sił grawitacji ulecielibyśmy w przestrzeń nieba   Nie chcesz uczyć...   Przekonujesz otoczenie niezmiernie że na moczarach trzeba się unosić nie być, roztaczać się, nie pamiętać   My nie dorastamy...   Ciężkawe serca warto opłukiwać niczym dłonie w żeliwnej wannie z nas sztuka tylko Tobie się udaje   Wodzisz wzorem duszy...   Ref. jak tu pięknie, jak wspaniale niewidocznie pogodowa poświata przesłania przesłania tyle się wydaje, że się udaje że może jest, że na pewno jest, że być musi że zasłony przeminą, że kiedyś dojdziemy, aby przeniknąć   Przypominasz nam myśl ulotną co przypadkiem miała nie powstać niepewną chwilką przyszła i odeszła   Mówisz co nieistotne...   Jeśli zakochany wkrótce zapytam zabrzmię ciężkością niemiłosierną obawiam się własnej niezręczności   Pragnę Cię... ...nie spłoszyć...   Ref. jak tu pięknie, jak wspaniale niewidocznie pogodowa poświata przesłania przesłania tyle się wydaje, że się udaje że może jest, że na pewno jest, że być musi że zasłony przeminą, że kiedyś dojdziemy, aby przeniknąć
    • @ireneo 19 letni powstaniec nie był wojskiem skończył w tym roku 100 lat i warto przeczytać co dzisiaj powiedział.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witam - no tak - poprawiłem - dziękuje -                                                                          Pzdr.
    • @Migrena   Nie, to nie jest błąd, tylko: logika, niektórzy tak robią - celowo wprowadzają w błąd nieświadomych czytelników - pozwalają na to anonimowe nicki, a ci - którzy używają pełnej tożsamości - są bardzo inteligentni, wie pan może - co to jest rozdwojenie osobowości?   Łukasz Jasiński 
    • Jodła stuletnia rzekła do pąsowej róży: Ja przetrwałam śnieżyce, nawałnice, burze, Przetrwałam huragany i zimę stulecia, A twój powab zapachu, nektaru i kwiecia (Mówię to nie złośliwie, lecz ze szczerą troską) Nie przetrwa dwóch dni błota, wichru ni przymrozków. Cenne wprawdzie jest piękno, kolorów wspaniałość, Lecz liczy się naprawdę – solidność i trwałość. Słuchała tego róża, wzruszając płatkami. I odrzekła: Sąsiadko, mówiąc między nami To rozmaicie bywa w życiu naszym ziemskim, Niezbadane są bowiem wyroki niebieskie. I przyszła nawałnica, uderzył huragan, Z nieba spadł deszczu kocioł, gradu pełny sagan. Rankiem dnia następnego, róża oraz jodła, Które burza pospołu ku ziemi przygniotła, Leżały razem w strzępach, smutno i żałośnie, Tak to czasami bywa o karpackiej wiośnie, Ale przestrzec tu muszę zuchów oraz śmiałków, Że na całej planecie tak bywa – pyszałkom…
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...