Przepływam natura i ja

[Linel]

płynę gdzieś w oddali
migocącym światłem
świetlików nut mrugnięciem

o wodzie gorzkiego wodospadu
co nocą wydaje się
tak słodki
nurtem brzegoczących skał
rozbicia fal

rzeka jak lustro gwiazd
cichutko przyglądającym się
swoim rozjaśniczkom

zielonej trawy pod stopami busz
pozbytych zaczarowanych lęków
i granic horyzontu
na konturach ciała natury

z nagimi dłońmi
staję się nową granicą
choć między palce a tafle wody
jeszcze cząstka świergotności
pomieściłaby się

*

z ciepłych ścian lata
muszę wrócić
w wilgotne ściany
samotności

[Tomasz_Biela]

koniec prosi o modlitwę na klęczkach
a reszta bardzo obrazowa

:*

[Smok]

płynność to na plus, jak się zacznie to nie idzie wychamować, wręcz przeciwnie, do reszty nie mam dziś głowy.