Zgłoś

Nad miastem  stadem grzmotów Stubarwnych stratowanym, Przy brzozach obalonych, Dachówkach rozsypanych.   Nad szkoły rumowiskiem (O kształcie gołoborza), Tam, gdzie szpital się zmienił W strzępiastych gruzów morze.   Nad minionym osiedlem (O linii ekspresyjnej), Gdzie wielkość oraz małość We wspólnej śpią  mogile.   Tam, gdzie pod turnią murów Drobny ślad się urywa, A ceglana jaskinia Zgaszoną młodość skrywa.   Tam, gdzie szkielet teatru W formie dziwnego wzgórza I niby bryłki lodu Wspomnienie po marmurze.   Tam, gdzie wodospad iskier Z igieł szklanych potokiem Zjednoczył się świetliście (To historii wyroki)   Tam, gdzie kamienic licznych Docześnie kruche szczątki W mgły suknię przyodziały Ciche niebiańskie prządki   I tam, gdzie wiele losów Wielo – brakiem się stało, Gdzie złączyła się kruchość Piaskowca – z dłonią małą,   Tam, gdzie przestrzeń  na tysiąc Pękła fragmentów złotych, Została garść popiołu I okruszek tęsknoty,   Gdzie w rubinowo – sine Upiorne nieistnienie Zmienił się wybuch rudy, Krew, ból – i przerażenie.   I nad serc  wielu   grobem Pod kościołem zburzonym W żałobnej sukni czuwa Maria  od zaginionych.   Jej dłonie  tulą zgasłe Życia miękko, troskliwie I opatrują  ziemi Zranienia litościwie.   Ten bandaż z chmur zesłany O barwie niewinności Okrywa srebrzystością Garść bezimiennych  kości.

jak zwykle ślicznie - ech znasz to już na pamięć, trzeba przestać pisać   zwyciężaj zło dobrem bądź doby jak chleb ale czyniąc dobrze  nie pozwól się zjeść :)

w święta różnie bywa wiesz Bożenko miła bywa że rodzinka  Ciebie zaprosiła   bywa że się zwalą wszyscy całą grupą i wtedy wypada coś dobrego upiec   naznoszą ci żarła i zostawią jeszcze byś po świętach jedząc napisała wiersze   a za progiem stanie mały Nowy Roczek aby Twoje życie bardziej było słodsze   by zmartwień ubyło zaś kasy przybyło a Słów które znaczą by się nie zgubiło   i Najwyższy niechaj Tobie Błogosławi a strzegąc od złego nigdy nie zostawi :)))    

@Łukasz Jasiński Tak, możliwe, bardzo możliwe, ale zanim zabiorą się za zjadanie własnego ogona, zaczną od Pańskiego i mojego ogonów. Bo to te nasze ogony pójdą na pierwszy ogień, a nie te ich. 

@UtratabezStraty To co zewnętrzne albo nas zamknie albo otworzy - częściej jednak zamyka ... Myśli przełożyć w działanie ...no jest obciążające...czego brakuje by tego dokonać ?  Introwertyk...czy on ma jakąś drogę "wstecz" ?