Esse

[Łukasz Mańczak]

Czy niechciana chwila może zostać zawsze
I tak do końca ciągle targać nami
Czy przeszłe Muzy mogą chcieć coś teraz
I rozsadzać me myśli spokojne
Czy krwotok duchowy może się odrodzić
I goryczy czarę wdmuchnąć tak do serca
Zatorować oddech i zbluzgać marzenia
Zlinczować nadzieję, pogruchotać barwy
Stworzyć garnizony, w których służą czarty

Zdeptać ziemię życia budzącą się rano
Tak, iż wnet czarnoziem kokonem się stanie
A kokonu tego nie da się ukruszyć
Żmija z niego wyjdzie z głową gąsienicy
I rozpocznie ucztę w ciała mej tchawicy

I rozszarpią mnie na hakach różne odpowiedzi
Będące dzisiaj reklamą dla szczęścia
Jak pająk wdzierający się do mego oka
Wiedzę ofiarują mi uczone mędrki
Bez pokory żadnej i cichości serca
Wielcy tego świata, służalcy marności….
Ojcze Niebieski…żałuję, żałuję, żałuję przeszłości…

[marek dunat]

wiesz Łukaszu - poeta ze mnie cieniutki więc nie zjade Ciebie za ten wiersz . powiem jednak ,że nawet dla mnie ten misz-masz , który stworzyłes jest nudny i za długi . jest w nim zawartych sporo prawd , ale i sporo banałów i truizmów . skróć go o 10-14 wersów i zrób miniaturke . bedzie wtedy o wiele lepiej . pozdrawiam .