Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

pąkami gladioli wypełniłam dom
ale wolę gdy pachnie tobą
heban mebli przypomina
twoje włosy oczy
spojrzeniem ze zdjęcia wskrzeszasz
porośnięte wstydem pragnienia

wieczorny wiatr opowiada liściom półgłosem
o moich uczuciach niedorzecznych
nie nazywa ich po imieniu
to zbyt banalne dla ambitnych szeptów
(a jednak nie umiem nazwać tęsknoty inaczej)
o świcie wykwitasz imieniem na moich ustach
spragnionych

Opublikowano

nawet mi się podoba, choć troszkę bym go przycięła.. wyglądałby (dla mnie) lepiej


pąkami gladioli wypełniłam dom
wolę gdy pachnie tobą
heban mebli przpomina
twoje włosy oczy
spojrzeniem ze zdjęcia wskrzeszasz
porośnięte wstydem pragnienia

wieczorny wiatr opowiada liściom półgłosem
o moich uczuciach niedorzecznych
nie nazywa ich po imieniu ==>
to zbyt banalne dla ambitnych szeptów ==> te dwa wersy mnie drażnią
(a jednak nie umiem nazwać tęsknoty inaczej)
o świcie wykwitasz imieniem na moich ustach
spragnionych

ale poza tym ok ;)

pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Ta strofa przypadła mi do gustu. A 4 ostatnie wersy w szczególności.
I moim zdaniem wybitny tytuł. Dla mnie nadać dobry tytuł to ważne umiejętność, a twój jest świetny.
I swoją drogą można tym tytułem puścić oko tym, którzy uważają słowo "tęsknota" za słowo w wierszach zakazane, bo zbyt banalne.
Dlatego: "Nie umiem nazwać tęsknoty inaczej niż 'tęsknota'"

=D

Pozdrawiam
Opublikowano

Dziękuję za te pochlebstwa:) miło mi.

Adamie A-mam takie własnie odczucia że dla większości forumowiczów pisanie o tęsknocie, miłości itp. jest banalne i używanie tych słów jest dla niektórych banalne
i stąd ten wers "to zbyt banalne dla ambitnych szeptów" i w ogóle tak tytuł na przekór...
dziękuję, że rozumiesz moje odczucia (bo poza tęsknota właśnie chciałam ukazać ta "banalność")

Pathe-Dziękuję, tymbardziej, że ja nie umiem pisac niebanalnie o uczuciach a jednak jak twierdzisz wyszło ładnie..cieszy mnie to

Fagot- dziękuję za zatrzymaniu się przy moim wierszu

cz.p. :)

Opublikowano

cieszę się niezmiernie z miłego rozczarowania...a przy okazji sprawdza się moja teoria, że używanie słów "tęsknota" itp. czyli nazywanie uczuć po imieniu uważane jest za banalne (dlatego z góry zakłada się że będzie strasznie....)
pozdrawiam ciepło
cz.p.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Toyer Ten wiersz czyta się jak buntownicze wołanie – z jednej strony sięga do najstarszego mitu ludzkości, z drugiej bezlitośnie rozlicza współczesność. Podoba mi się, że autor nie boi się prowokować – zaczyna od Adama i Ewy, ale szybko wychodzi poza biblijny schemat, pokazując, że kara, raj i grzech to tylko opowieści, które człowiek na nowo nadpisuje.
    • @Annna2 Tak jest. Człowiek jest dożywotnim więżniem samego siebie. Dziękuję Aniu.     @Berenika97 Bardzo dziękuję za ten dogłębny i trafny komentarz! Niezmiernie cieszy mnie to, że udało Ci się wyłapać te kluczowe elementy, na których najbardziej mi zależało. To jest niezwykle budujące, gdy tak precyzyjnie czujesz i rozumiesz tekst. Dziękuję Bereniko za te słowa :)  
    • @Annna2Napisałam w puencie, że szczęściem bywa też mozół - bo wierzę, że prawdziwa radość nie zawsze rodzi się z lekkości. Bywa owocem trudu, cierpliwości, a nawet bólu. To, co ma wartość, ma swoją cenę - i właśnie dlatego smakuje pełniej. Czasem największe szczęście kryje się w tym, że mimo wysiłku, mimo zmęczenia, możemy cieszyć się owocem własnych starań. Dziękuję za obecność :)

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Tak, nie tylko tworzenia w sensie twórczym, ale także w życiu. Tego, co przychodzi niejako samo, łatwo - nie cenimy trwale - takie mam obserwacje i wnioski z życia.   
    • @Alicja_Wysocka Alu. Wyciągnąłem z Twojego wiersza wniosek, że trud i mozół tworzenia stanowią najprawdziwsze, choć niełatwe, szczęście. I ja w pełni się z tym zgadzam. Jakże by inaczej :)
    • Bóg pokarał świat Ewą i grzechem, bawiąc się żebrem Adama, utraconym rajem, owocem, wężem i drzewem, cały świat, został poważnie zmyślony. ich dzieci, dzieci, dzieci i (...) rodzice przyszłych pokoleń wciąż, tworzą się na nowo, nowi, zgoła innym sposobem. wszystkich łączy wola, w imię ojca i matki, bez amen, a z omenem, bez znaczenia, przeczytanym, ze spalonej kartki. do zobaczenia, do zobaczenia. płoną stosy, gaszone benzyną, cywilizacja, cywilizacja, cywil, z prawa, na lewo, za sprawą, kołysze się, w amoku, pijany debil. to wszystko było, zaplanowane, kara zmieniła się w nagrodę, nagroda szansą, szkoda tylko że, teraz, człowiek człowiekowi Bogiem.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...