Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

słodka śmierci,
ileż jeszcze przyjdzie mi
czekać na Ciebie?
brak mi Twego pocałunku,
brak Twojej bliskości,
Twego ciepła i dotyku.
gdzie mam szukać Cię?
gdy wszystko odchodzi,
Ty jedna ze mną zostaniesz.
tylko w Tobie mogę
znaleźć oparcie,
wtedy kiedy każdy zapomina o mnie.
chcę mieć Ciebie zawsze obok,
chcę w noc ciemną razem z Tobą
móc przechadzać się po świecie,
chcę Cię kochać jak nie kochał nikt,
żyć bez Twych mroczny pocałunków
i bez tego spojrzenia beznamiętnego
bez bólu przez Ciebie zadanego
to tak jak życie przeżywać bez końca
to co dzień umierać
nie odrzucaj więc mej duszy,
bądź Ty ze mną po kres świata,
na dnie serca mego ukryj się,
tam gdzie nikt mi Ciebie nie odbierze.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Niech Pan to napisze odratowanym samobójcom, albo nieuleczalnie chorym czekającym na nią w hospicjach. To są tylko dwa najprostsze przykłady.
Pozdrawiam.

Co do wiersza to mnie nie porwał, ale życzę sukcesów.
Pokój.
Opublikowano

mnie tez nie porwał, choć gdyby go przyciąć to by coś zgrabniejszego wyszło.
myśl może zostać tylko trochę skrócić, bo ciężko się to czyta.
mysl zostaje (+) tylko inną formę przyjąć.
pozdrawiam, zachęcam do pracy nad tym wierszem.
czarna perła

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @andrew piękny i mądry
    • Trzeba nakarmić poezję, zanim pożre poetę :) Chleb jest dobry... chleb okazał się idealny.   Pozdrawiam :)  
    • @huzarc ... słowa jak ptaki  piękne same w sobie  zachwycają  garną się do ludzi  uchwyciłeś je  w siatkę wiersza  myślę  że nie będą głodne ... Pozdrawiam serdecznie  Miłego dnia 
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      A do niektórych (planów, ludzi) czasami się cofamy, jak byśmy za pierwszym razem nie dosłyszeli co mówili i potrzebowali powtórzenia... tak mi sie skojarzyło w związku z sytuacją w życiu. Coś w tym jest.   Dzięki za wierszowany komentarz. Pozdrawiam :)   Każdy spotykany człowiek coś na nas projektuje. W towarzystwie jednych czujemy sie komfortowo (z różnych powodów) lub zupełnie nam niewygodnie przy kimś... wszystko jednak zdaje się mieć jakiś zamysł. Tak samo jak poglądy, które pływają obok nas. Wyławiamy jedne - są ładne z wierzchu, jednak nie do końca jesteśmy w stanie przyjąć je w całości. Inne, te brzydkie z wierzchu zdają się mieć potencjał, ale też coś nam mówi - nie. Lubimy się przymierzać do "fragmentów", tu jedno oczko zbieramy, tam inne... Na pytanie - kim jesteś? Mówimy najczęściej o swoich rolach... i tak w rozważaniach można brnąć i brnąć...  Przyznam, że z Platonem nie jest mi po drodze. Kilka razy próbowałam, może dam mu jeszcze jedną szansę.   Miłego dnia :)      
    • @andrew Ten wiersz to mała perełka prostoty i mądrości. Nie sili się na efekt, nie moralizuje, a mimo to zostawia po sobie jasność — jak po rozmowie z kimś, kto naprawdę widzi człowieka, a nie jego maski. To przykład poezji, w której cisza znaczy więcej niż ornament, a ostatni wers staje się manifestem pogodnej dojrzałości.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...