***(Pod cichą kopułą powietrza...)

[Konrad Mateusz]

Pod cichą kopuła powietrza
zastygły myśli- kropelki.
Słychać- to noc bezbrzeżna
układa je w żal niewielki.

Jest cicho i ciemno-
jak w bazylice milczenia.
Od kroków dnia co odszedł,
duszno paruje ziemia.

Nagle dźwięki stają w miejscu,
pod niebem pełnym gwiazd-
zapomniałeś co znaczy "ty i ja"-
krzyczą- co znaczy "my i nas"...

Wiem mniej z każdym dniem
jak się w tęsknocie łączy światło
i ciemność,
i jak się zlewa jawa ze snem-
w codzienną niecodzienność.

Wtem pod cichą kopułą powietrza,
słychać- leciutkie trzęsienie-
to myśli zastygłe spadają
i z hukiem pękają o ziemię.

Czy to była tylko chwila
niepokoju pusta?
Czy to czas- jak kamień-
zamyka moje usta...

na to jedno słowo...?

[_M_arianna_]

Są ludzie,
których znam od lat
i są tacy,których jeszcze nie znam,
a kluczem
do serc tych ludzi
może być tylko poezja.