Urok prawdy

[Krzysztof Butkiewicz]

Wobec melodii kłamstw
Pięknych w swej ohydzie
Prawda srebrzystych lanc
Szkaradnych w swym niebycie

W ułudzie złotych blasków
Zamykamy realia życia
Te uwolnione z potrzasku
Ujawniają się wśród gnicia

Więc wrota rzeczywistości otwórzmy
Zniszczmy zalążki półprawd obłudnych
Badając otoczenie wzrokiem próżnym
Spójrzcie na piękna rynsztok cudny

[Monika Hojwa]

smutne i okrutne, jak rzeczywistość..... bardzo trafne sformułowania, może warto by troche popracować nad warsztatem. duży plus ;)

[Beata M.]

"Zniszczmy zalążki półprawd obłudnych
Badając otoczenie wzrokiem próżnym
Spójrzcie na piękna rynsztok cudny "

Smutny wiersz, ale mówi o codzienności i pokazuje jak Ty odbierasz ten świat.
Trzymaj się ciepło. I dziękuje Ci za komentarz, bardzo mnie podbudował, nawet nie wiesz jak. Ja dopiero zaczynam i taka opinia jest dla mnie argumentem, bym dalej pisała.

[Klaudiusz]

świetny (bo prawdziwy) tylko czasami wymuszone rymy trochę przeszkadzają, duży plus za treść, średnio-duży minus za wykonanie, ale i tak zabieram

[Gość Dee]

ostatnia strofa traci moralizatorstwem, ale poza tym czyta sie dobrze.

[Krzysztof Butkiewicz]

To nie jest moralizatorstwo... to jest apel :)

Pozdrawiam
Krzysiek