cała jaskrawość współcześnie

[Bartosz_Piątkowski]

on-wieczorny: {emotikon uśmiech}
(przerwał szaleńczą ciszę)
ona-poranna: {emotikon podniosła dłoń}

on-wieczorny: przeszedłem przekroczyłem tyle miast szukając ciebie dróg tysiące przemierzyłem poszukując znaku twego a ty cały czas tu byłaś
ona-poranna: w około {emotikon mrugając oczkiem}

(potem nagle)
on-wieczorny: próbuje się odnaleźć w szafie w kącie w przedpokoju
ona-poranna: {emotikon uśmiech} pełno tu wszystkiego brak miejsca dla siebie i na fotel bujany

on- wieczorny: w mej drodze codziennej do domu w liściach drzew w krajobrazie zwykłej myśli szukałem {emotikon smutny}
ona-poranna: przepraszam odejść muszę gdy znów spotkamy się to opowiem ci jak żyło się lub nie niewiedza twa to szczęście twe ŻYJ !

___
on-wieczorny: tak stary odległy już choć ciągle boli oblegany przez tysiące wspomnień nie może zapomnieć
ona-poranna: teraźniejsza (czy trzeba pisać coś jeszcze?) domniemana jaskrawość

[Talka]

Jak Ci się ładnie udało popaść w Stachurę...I ten on - taki "stachuropodobny", a ta ona - taka "Gałązka Jabłoni"...Bardzo mi się podoba.
pozdrawiam
Tala

[agnieszka puczynska]

"Cała jaskrawość" Steda jest inna (pomijając gatunek:)), więc nie ma tu dla mnie popadania w Stachurę, jest jednak coś w tym tekście, współczesna agonia słów, emocji, które zamykamy w schematach, znakach, tak jak zamknąłeś w nich swój przekaz:)
pozdrawiam, agnieszka