***(ucieczka)

[Ewa Marek]

Zanurzam się w oceanie marzeń,
świat realności rozbił się o lustro wody,
objęła mnie ciemność wierny przyjaciel w ucieczce,
nikt nie zauważy mej nieobecności
pęd życia się o to zatroszczy.

W moim świecie tkanym z przędzy pragnień
Jestem JA,
JA której we mnie pozostało tak niewiele.

[Piotr Sanocki]

Hehe, ja też lubię ciemność. Wiersz nienajlepszy, ale godny uznania, nawet poczułem lekki klimat ciepłego objęć ciemności. Właściwie to nie wiem co jeszcze napisać :) Aaa... dużo uczuć i emocji, ale nieco negatywne. Gdybyś spróbowała je ubrać w bardziej subtelny sposób - nie tak dosłownie - byłoby super! Ale tak jest tylko "dobrze".

Pozdrawiam serdecznie

[Ewa Marek]

Dzięki za skomentowanie, każda krytyka która nie kończy się na lapidarnym stwierdzeniu "nie podoba mi się" jest wartościowa. Pozdrawiam.

[Zbigniew Wilk]

dobry, podoba mi się ale taki smutny i przygnębiający. Jak spostrzeżenie upływającego czasu

[Kuba Boryczka]

Rzadko udzielam tak lapidarnych komentarzy, ale tym razem powiem tylko: bardzo dobry wiersz.
Pozdrawiam

[Ewa Marek]

Zbyszku w życiu tak jest, że czasem wydaje nam się, iż z upływem czasu tracimy coś cennego, ważną cząstkę siebie i chyba to musie byś smutne.

Kubo dzięki takie słowa budzą we mnie nadzieję.