Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Kto pokocha poetkę

Malwina B
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Malwina B

Malwina B

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Kto pokocha poetkę
ona jest do kochania trudna
niby chodzi po świecie
taka zwiewna i szczera
lecz dusza ją jakby uwiera

Kto pokocha poetke
tak jak ona by chciała
ładnie, cudnie i wzniośle
ale jakby bez... ciała

Kto pokocha poetke
z różowego pudełka
gdzie siedzi, wyjść nie chce
widać tylko jej oczy
zdziwione źrenice
i rzęsy -skrzydełka

Po czyimś chruśniaku dreszcz jej pozostał
po czyjejś miłości łza
z czyjegoś wianka stokrotki wyplotła
i juz jej starczyło
gdyby nie ta choroba
co ją dręczy od środka

Pokochaj poetkę
choć ona erotycznie nie marzy
nawet gdzy siedzi w kościele
z zamyśleniem na twarzy

Kwiatki kocha
do mgły wzdycha co znika
nie wie jak być prawdziwą kobieta
dla swego wojownika

Co raz smutniej zamyślona
to już koniec, przecież jestem..
cicho pyta, potem woła
znów samotna popada w depresje


Bądź z poetką choć chwile
niech czas cie nie goni
bądź czuły ,nie przestrasz
pocałunkiem obudż wnętrze dłoni

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Berenika97
      Czy rozumiesz nie kochać

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Maksymilian Bron Ten wiersz brzmi jak manifest egzystencjalnej samotności – ale samotności wybranej, niemal dumnej. Refren „Czy rozumiesz , Nie rozumiesz" – pytanie i odpowiedź jednocześnie. Wiesz, że nikt nie zrozumie, ale i tak pytasz. A może pytasz właśnie po to, żeby potwierdzić swoją inność?„Tabor w głowie", „nie chcę nic dzierżyć", „wolę odpowiedź od pieniędzy" – to piękne, ale łatwo może się stać ucieczką przed bliskością. Czy naprawdę nie potrzebujesz nikogo, czy tylko się tak bronisz? Czy chcesz, aby samotność stała się więzieniem z wyboru? Takie pytania nasunęły mi się po przeczytaniu Twojego tekstu.
    • Berenika97
      Są jak serca

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Waldemar_Talar_Talar   nie depcz człowieku dawnych śladów nie pozwól by umierały   bo gdy przyjdzie czas zostawisz własne   niech ktoś po tobie idzie niech czyta twoje kroki twoje wybory i wie że też byłeś
    • Berenika97
      przyziemnie

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @lena2_Twój wiersz to "diagnoza społeczna" w trzech linijkach. To o każdym, kto z lęku przed własną niemocą niszczy cudze marzenia. O mentalności „skoro ja nie mogę, to ty też nie". Wiersz-sentencja.
    • Berenika97
      11 Listopada

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @andrew Dzień jak każdy, mówisz – a w nim cała Polska na dłoni. Widzę twoją troskę, twoją wierność, jak stoisz przy oknie przeszłości i patrzysz w jutro z nadzieją. Tylko zapytam cicho: czy ta prawda, co „jest obok nas, w nas" – czy ona też jest w tych, co myślą inaczej? Czy mieści się w tej samej rzece, co płynie pokoleniami? Kochamy tę samą ziemię, tylko czasem widzimy ją z różnych okien. I to też jest nasze.
    • Berenika97
      Lód

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @JuzDawnoUmarlem Sami budujemy więzienia dla własnego bólu, zamykamy się w przestrzeni, gdzie ból ma gdzie rezonować. Podoba mi się koniec - „serce schłodzone" w szklance po whisky, bo to obraz niebanalny, gorzki, konkretny.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...