Kto pokocha poetkę

[Malwina B]

Kto pokocha poetkę
ona jest do kochania trudna
niby chodzi po świecie
taka zwiewna i szczera
lecz dusza ją jakby uwiera

Kto pokocha poetke
tak jak ona by chciała
ładnie, cudnie i wzniośle
ale jakby bez... ciała

Kto pokocha poetke
z różowego pudełka
gdzie siedzi, wyjść nie chce
widać tylko jej oczy
zdziwione źrenice
i rzęsy -skrzydełka

Po czyimś chruśniaku dreszcz jej pozostał
po czyjejś miłości łza
z czyjegoś wianka stokrotki wyplotła
i juz jej starczyło
gdyby nie ta choroba
co ją dręczy od środka

Pokochaj poetkę
choć ona erotycznie nie marzy
nawet gdzy siedzi w kościele
z zamyśleniem na twarzy

Kwiatki kocha
do mgły wzdycha co znika
nie wie jak być prawdziwą kobieta
dla swego wojownika

Co raz smutniej zamyślona
to już koniec, przecież jestem..
cicho pyta, potem woła
znów samotna popada w depresje


Bądź z poetką choć chwile
niech czas cie nie goni
bądź czuły ,nie przestrasz
pocałunkiem obudż wnętrze dłoni

[kalina kowalska]

'najsampierw' poprawić literówki i orty, wyrzucić przecinki, dopisać fajną melodię i może jako piosenka zabrzmi lepiej

pozdr

[zak stanisława]

"Kwiatki kocha
do mgły wzdycha co znika
nie wie jak być prawdziwą kobieta
dla swego wojownika"
a to już on powinien wiedzieć jak z niej zrobić kobietę, jego w tym głowa.
pozdr. ES