Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

jeśli chodzi o poezję, to wciąż przysyła jakieś pisma,
natomiast jej żywych przedstawicieli nie spotkałem nigdy.
sugestywne pisanie, więc zastanawiam się, kto za nim stoi.
Staszek, Mirek, Paweł, Dorota, Beata? to jakoś nie mieści
się w głowie, a na kartce się mieści. spostrzegam jedynie
jakieś artefakty, przedmioty, które porastają poezją jak mchem,
powleczone pożywką dla liter, czy innym lepem na słowa. nie
wiem. ja się nie znam, choć wyczuwam, jakby ona znała się na mnie,
co dowodzi, że pracują dla niej moje słowa.

wychodzę na ulicę, rozmoknięte wafle chodnikowych płyt,
jak krwawy dunajec spływa spod nieba reklama coca-coli,
wiedziałem, co chciałem powiedzieć, ale już mam w głowie
hydrolizat białkowy nasączony cudzymi zdaniami. wszystkie zapory
przerwane. moje słowa zmyte, zatopione, zatrute. ktoś
rozpisał przetarg na moje myśli, ktoś go wygrał, ktoś
mój mózg jak pomarańczę podzielił cząstka po cząstce, zamienił
na udziały w rynku. wsiadam w tramwaj z napisem Amnesty International,
przepycham się, proszę motorniczego o azyl, otoczony przez cudze słowa.

jeśli chodzi o poezję, to nasze stosunki są coraz chłodniejsze.
na zewnątrz gęstnieje listopad. ona
zachowuje się jakby mnie nie rozumiała, ja
odpowiadam tym samym. czy casus belli będzie stanowił
setny reklamowy slogan, który wymknie się mimo woli?
stoję przy parapecie, marznącymi palcami stukając w szybę.
jak SOS, jakbym tonął w milczeniu, ślę
błagalne RSVP.

Opublikowano

Zacznę dość autorytatywnie, żeby nie było wątpliwości: to jest poezja.
A teraz mogę przejść do rzeczy. Wiersz zrobił na mnie ogromne wrażenie, ponieważ znajduję w nim cząstkę siebie. Takie przemyślenia i odczucia są mi dobrze znane. Zachwyca natomiast świetny collage świata wewnętrznego i zewnętrznego, przy czym oba te światy uzupełniają nawzajem swój obraz. Poza tym: umiejętność konsekwentnego operowania wątkiem, zarówno na poziomie przekazu, jak i środków stylistycznych.
Może tylko zamieniłabym mech na coś innego, moze jakieś kultury bakterii... Tak żeby nie mieszać biologii z botaniką... Ale to tylko tak się czepiam. Ogólnie rzecz biorąc - świetny wiersz.
Pozdrawiam, j.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



absolutnie nie, wiersz powstał ponad rok temu, kiedy naprawdę nie znałem żadnego żywego poety (no, może poza jednym -- wyjątek potwierdzający regułę). poza tym status Muzy... no, to poważna rzecz, trzeba sobie zasłużyć :-)

a tak właściwie, to ten utwór Panią dotyka? obraża? niepokoi?
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Nie chodzi mi o zadna muze.Nie smialabym zasugerowac ze ja nia bylam.Chodzi tylko i wylacznie o ta straszna "prozatorska" forme, o ktora sie sprzeczamy juz od paru utworow.

Nic mnie poza tym nie drazni w tym wierszu..
Opublikowano

Dormo, proponowałabym nie dopasowywać formy do siebie, tylko siebie do formy. To może poszerzyć horyzonty i otworzyć oczy na nowe wartosci w poezji. Czasami warto zejść z wydeptanych ścieżek.
Pozdrawiam, j.

Opublikowano

To ty już zaczynasz roczniaki wlepiać??:)))

Oczywiście żart.

Wiersz - ani słowa. Bezbłędny:))
dzisiaj już drugi świetny kawałek czytam.

aa. najbardziej trzecia część. Bardzo blisko mnie.



Opublikowano

pomimo że dalej pewne rzeczy nie zostały mi wytłumaczone, nie będę się więcej nimi zajmował... wypowiem sie o wierszu bo mam co do niego strasznie mieszane uczucia... znowu mam wrazenie, ze upachnął w nim pan zbyt dużo różnych pomysłów, czy nawet wątków... poza tym kwestia "prozatorskiej" formy, osobiście ją lubię, ale ten tekst jet dużo mniej poetycki od np. utworów pani Dotyk...jak mam być szczery, to wcale nie zdziwiłbym sięgdybym ten tekst przeczytał w dzale "proza"....
ale pomimo tych wszystkich zarzutów, powyższy tekst ma w sobie "coś" co sprawia że jest poezją i to poezją, którą się pamięta...
naprawdę ciekawy kawałek

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


tak, najbardziej podoba mi się ten "ktoś-ktoś" w 5-tym wersie 2-j zwrotki :) oczywiście żart :) bo zakładam że pan też żartował... dla mnie tekst na górze nie jest wierszem, ale jest poezją(i pomimo dużych wahań i nierówności,ocena za całokształt jest pozytywna)... i tej wersji się będe trzymał :)
Opublikowano

W siódmym i dziewiątym wersie pierwszej strofy występuje pewne, że tak powiem, słowo, które mnie wyraźnie przeszkadza. I to chyba całe zło, które znalazłem. Chociaż nie. Jedno imię jeszcze przeszkadza :)
Druga strofa też kończy się pewnym słowem, ale tu już nie przeszkadza. Może to ta odległość pomiędzy słowami?
Pozytyw.
Pozdr.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
    • Bez słownika nie rozłożę

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...