Zakochany Szekspir Opublikowano 22 Lipca 2006 Autor Zgłoś Udostępnij Opublikowano 22 Lipca 2006 Wieje nadzieji wiatr ciągle prze tyle lat, o każdej porze dnia na strunach życia gra. Wieje nadzieji wiatr zamknięty w naszych snach, i płacze przez ten świat wzbudzając miłości blask. Zakrywasz ukradkiem twarz bo parzy Cię ten blask, i pragniesz, aby znów miłości promień zgasł ... nie bój się już umilkł nadzieji wiatr. Nie bój się, nie uciekaj. Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się