Skarga Bzów

[Zakochany Szekspir]

Cicha noc...
Cichy sen
i ten płacz
co budzi mnie,
w którym Ty
krzykiem swym
zapytałaś
- po co żyć?
skoro nam
kwitną bzy
tylko po to,
aby śnić,
aby marzyć
o tych dniach
co rdzewieją
w naszych Snach.
Zapytałaś,
czemu ja
muszę kochać,
aby trwać,
a w tym czasie
Twoja łza
milcząc spadła
w zimny piach.
Martwa pustka
zdziwiła Ją,
bo gdzie jest Śmierć
jej wieczny blask
ciernistych złudzeń
w piekielnych snach,
w piekielnych myślach
i rajskich dniach...

Płakałem z wiatrem,
gdy spałaś martwa,
na drodze przyszłości
otulona Bzami.

[Motylek]

znów poraziło mnie zakończenie...
takie spokojne, łagodne, a jednak... pełne smutku..
lubię smutek...