Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

zgromadziłam setki doświadczeń
niczego mnie nie nauczyły

ponad nieczułą otoczką nocy
gwiazdy jak iskry metal o metal
ognikami poczucia rzeczywistości
w każdym zakątku duszy i tak

wypadło na niezgodę
uśmiech szyderczy zabrzmiał
jak echo twoich wyrzutów
nigdy nie miałeś dla mnie czasu

moje pytania o sens - nic
nie zmieniły bo brak odpowiedzi
odebrał nadzieję na cud

zostały tylko słowa złożone
na stosie całopalnym - fotografie
stale wypełniają nie istniejące
albumy nigdy się o nas nie upomną

Opublikowano

Ostatnia strofa - przykuwająca i inspirująca, aż odłączyłbym ją i "wykoleił" w osobny wiersz. Idea naszych pretensji do rzeczy i pretensji rzeczy do nas - we wszelakich układach i wydźwiękach prowadzi do wyostrzenia spojrzenia.

Pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Bardzo dziękuję za komentarz - mam czasem takie trudne chwile, ale
kto ich nie ma...Myślę że co do ostatniej strofy - jest dobry pomysł. Dzieki i
pozdrawiam serdecznie :))) EK
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Wiersz napisałam nie z wyobraźni a z prawdziwych przeżyć.
Jakoś tak się w życiu plecie,że człowiek pyta i ma nadzieję, choć
od początku na temat sensu życia nikt nie napisał żadnego
konkretu. :))) Pozdrawiam. EK

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...