Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Patrzaj hen daleko
Gdzie człowiecze oko nie sięga
Tam tańczy trójgłowa
Dupa.
Boć nie wiesz, jakim sokołem
Jest twoja żywotu natura,
Acz jeśliście ciekawi pospołem-
Z osła zrobili gbura.
Panieński żywot wiodą nasze konie,
Wiadomo o nich co nieco,
W żłobie leży nienarodzony
I idzie, gdzie go oczy poniesą.
Wiedzieć nie wiem, ile wron
Na mej twarzy się ślini.
Tylko jedno jest moją ozdobą-
To drób z mej głowy -
Moja bogini.
Patrzam na wrocławskie pielesze
I nie wiem, gdzie Dupa ma...
Gdzie moja dupa ma swoją dup parę
Boć niemożliwym jest nie mieć jej wcale.
Kędy się w grobie przewierca dziura
Śmiej się w glos - to twój jędrny poślad
Na świat się wymyka - na życie, przestrzeń
Ogromną, niezmierzony, ohydny jednoślad.

Rzeknę wiec jeszcze nieco o tem, jak rok
Już przeszło z nawrotem
Widno było i sucho, jak na zwiesnę zoraną.
Cóż teraz - Homera
Nie widać, a ty, plucho zawżdy nie pustosz
Obrazu mego drzewa
I koni doń przymocowanych;
Wszystko za jedno, powiesz, znam ja cię za dobrze.
Wiem, lecz z roku na rok coraz gorzej
Dzieje się z tą Dupą kwadratową, patrzeć nie chce-
Lepiej z głową trochę popracuj, niech się wydrze
Na światło dzienne, na świtanie lejcowe.
Nie ma, nie ma, jak to w porzekadle - "Kto komu ukradł,
Temu po sadle jak po imadle".
Więcej nie wracaj,
Idź w świat, do gwiazd i nie patrz w dal...
Homer cię przyciąga do siebie,
Wszystkich światów dupo.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Też tak przypuszczam :) @iwonaroma Czyli maks siódemki zęby :) @Berenika97 Tak, to taka właśnie historia, świetnie ją uchwyciłaś :) @Sylwester_Lasota Dziękuję i również pozdrawiam. @wierszyki To nie absurd, to real :)
    • W tej ciemności, wśród drzew i ścieżek podleśnych kroczyłem patrząc na pnie rzeczy smutnych, na ciemniejące gałęzie myśli ich kora nierówna, ich korzenie poplątane. Potykając się o nie, łamałem kości, naciągałem mięśnie, naznaczone znamieniem czasu pnie ponacinane uznawałem za znak sędziwości W mądrości swojej jednak nie pojąłem że nie należy zatrzymywać się nad nimi, pochylać głowy nad tymi stertami gruzu rozsypanego przez tych, co nie mają na uwadze przechodniów , którzy w cieniu księżca odszukiwali drogi do nieba lecz ja nie pójdę już za ułudą, ze łzami już nie przyjdę przytulać brzoz wysokich światło księżyca pomimo blasku odbija zaledwie promienie słoneczne, a sklepienie wciąż ciemne i tak potykając sie raz za razem, updadłem niczym martwy resztkami tchu pacierz zmawiając, posłyszałem tylko słowa: po prostu idź gdzie światło i ciepło - tego do końca nie wiem lecz wstałem i poszedłem nie patrzac za siebie
    • @ViennaP Zgadzam się z Twoim komentarzem. Choć dobro to jedno, a siły zła to drugie, podobnie jak ludzka przewrotność i przekora :) @Berenika97 No pewnie coś w ten deseń, ale czy o to chodziło to nie wiem, ale bardzo dziękuję za piękny i staranny komentarz :)
    • @Milady w moim jest to spółka z kosmatym, oczywiście z ograniczoną odpowiedzialnością. Pozdrawiam.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Miało być z przerzutnią do następnego wiersza, ale kilka razy to edytowałem i chyba nieco przekombinowałem. :) Może być chcą.     Ślepcom nawet świeca nie pomoże...   Dziękuję :)   Pozdrawiam.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...