Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

wiersz dedykowany dla J.

dogoń mnie
jak złapiesz - trzymaj
spojrzenie mokre wciska
wilgoć w każdy zawias

namawiasz czule
nie dajesz siebie
perspektywa się zbiegła
zamiast sufitu nad glową
wisi skradziona chwila

wyznań nie będzie - pomysł na życie
zamuliła tytułowa wilgoć

Opublikowano

Ojć, naszły mnie zbereźnie myśli :P

A tak na poważnie:

"namawiasz czule
nie dajesz siebie" - to mi tak na popowy hit zajeżdża...

"wyznań nie będzie - pomysł na życie
zamuliła tytułowa wilgoć na zawsze" - trochę, jak dla mnie, już za bardzo "zamulone", zagmatwane...

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


No tak, dobry, no i pochwała wilgoci, w zasadzie, to o jest dobrze, jak jest.
Dobry jak dzień dobry. Pozdrawiam ciepło i dziękuję za zajrzenie:))) EK
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Panie Adamie i wilgoć i łzy mogą być czasami
uśmiech musi być zawsze - wtedy jest o wiele łatwiej :))
Pozdrawiam ciepło i dzięki za zajrzenie :)))) EK
Opublikowano

jednak całkowicie zmieniłbym końcówkę, ta "tytułowa wilgoć" jest tu tylko jałowym powtórzeniem, nic nie wnosi;
a gdyby:
wyznań nie będzie - zamuliło
pomysł na życie
/?
J.S podnoszę kwestię końcówki, pomimo wyraźnej dedykacji; właśnie dlatego; /!
życiowo ustawiony tekst; najważniejsze że dedykantce się podoba! :)) J.S

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @hania kluseczka Użyłem "awersji na kluski" bo język pozwala na takie przesunięcia przyimka, gdy chcemy podkreślić reakcję na bodziec.   a co do reszty.    CZŁOWIEK pozostaje płomienny, a Migrena nie ulega drobnym złośliwościom.   przyszłaś się tutaj ogrzać, prawda ?   to teraz idź do baru mlecznego na kluski i nie truj dupy.            
    • @KOBIETA w morzu moczę tylko nogi:)
    • „krytyka literacka nie jest osądzaniem człowieka przez człowieka (któż dał ci to prawo?), lecz starciem dwóch osobowości na absolutnie równych prawach. Wobec czego - nie sądź. Opisuj tylko swoje reakcje. Nigdy nie pisz o autorze ani o dziele - tylko o sobie w konfrontacji z dziełem albo z autorem. O sobie wolno ci pisać. Ale, pisząc o sobie, pisz tak aby osoba twoja nabrała wagi, znaczenia i życia - aby stała się decydującym twoim argumentem. Więc pisz nie jak pseudo-naukowiec, ale jak artysta. Krytyka musi być tak natężona i wibrująca jak to, czego dotyka - w przeciwnym razie staje się tylko wypuszczaniem gazu z balonu, zarzynaniem tępym nożem, rozkładem, anatomią, grobem. A jeśli nie chce ci się lub nie potrafisz - odejdź.”    W. Gombrowicz,  Dziennik 1953- 1956.       A „ Człowiek” jest doskonały w Twoim ujęciu Migrenko:) i obraz również:)       
    • na dziale rosną mgły najwięcej jesienią płoną bielą i ochrą dymią się czerwienią pachną grzybami i liśćmi buków na zimę ostrą zbierają siły szeleszczą nogami tu rosną baśnie na srebrnych łąkach wiatrem szeptane na moim dziale gdy słońce gaśnie złotą jesienią  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Ewelina Ewelino, czytając te strofy przychodzi na myśl manekin, wiersz bez nagłówka czyli świetnie prowokujesz umysł czytelnika do "główkowania". Lubię utwory, które zmuszają mnie do głębszego zastanowienia, ten "niedokończony wers" po prostu dodaje temu życia. Pozdrawiam!     *********************
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...