zaplatanie burzy /poprawiony/

[kyo]

chłopcy na rusztowaniach nakładali kolejne warstwy,
farba w kolorze prądu mieszała się z rozpadającym tlenem.
lato usypiało naoliwione okna; leniwe psy wyczekiwały
wieczornego wiatru; pogardzając czerwonym likierem
z pierwszego tłoczenia. balsamiczny zapach

nocy kradnie odcienie szarości i pośpiesznie tuli się w łóżku,
w bieli zatacza się drętwy przechodzień o twarzy bestii
z południowej dzielnicy, ma stalowy cios, podobno
kochają się w nim kawiarniane mimozy. koty, w takie wieczory,
wyczekują ofiary. ojciec słucha oper wagnera na starym gramofonie
z muszlą przy uchu. dzieci połykają sny jak słodkie żelki;
przed wschodem ociężałego słońca

pomiędzy dniem a ciemnością pojawia się nagły bohater,
wodzirej wszystkich mrówek z ogrodu starej jabłoni, człowiek
nieodwzajemniony; podróżny uciekający z pociągu,

oczekuje prostego rozwiązania

[kyo]

co sadzicie o poprawkach?
doprejnocki

:)

[EWA_SOCHA]

będę musiała się dobudzić... i wbić się w te wersy jeszcze raz:)