Spotkanie

[Mirosław_Butrym]

Spotkał chłopak raz dzieweczkę,
Gdy na spacer szedł nad rzeczkę,
Obok lasku pośród łąki,
Gdzie rozkwitły kwiatów pąki,
Był słoneczny letni dzionek,
Przyśpiewywał im skowronek.
A, że słodka panieneczka
I przepiękna jak różyczka,
Chłopiec rzekł w podziwie śmiało,
Co się z serca mu wyrwało.

Chłopiec

Cudna jesteś pani jak zorza poranna,
Królujesz tej łące piękniej niż dziewanna,
Niezapominajki w kolorze twych oczu,
Tyś kwiatuszkiem rajskim i pełna uroku.

Dzieweczka

Czemuś swoją mowę przywdział waćpan w kwiecie,
Słów darując bukiet, co lico czerwieni,
Jak byś piękniejszej nie widział na świecie,
Chciał darować diament uczuć swój bezcenny.

Chłopiec

Szczery jest twój uśmiech, pani niczym złoto,
Wywlekł z piersi serce co miłość poznało,
A wszystko po to bym w podarku złożył,
Bo uczucie w duszy mojej dziś wygrało.

Dzieweczka

Żaden mi wcześniej nie mówił tak czule,
Jakby do niebios bramy dawał klucze,
Więc niech nas miłość wzajemna raduje
I z tobą razem się kochać nauczę.

Zaiste los pokrętny, co żywota złączył,
Splatając uczuciem,
Szczęściem dzień zakończył.

[Roman Bezet]

A buuuu...
Zaiste.
A nie napisałby Pan jakiegoś normalnego harlequina?

[Dorma]

Ten wiersz powinien być chyba w dramacie

[Roman Bezet]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

W tragediach ;)

[Dorma]

hahaha,
Nie no Ty jesteś niemożliwy...