brakło miejsca

[Ania_G.]

w wielkiem świecie
brakło miejsca
dla stóp zmęczonych wędrówką
przez labirynt spraw ludzkich
pospolitych szarych
powietrza zabrakło
dla płuc młodych wiekiem
dojrzałych by walczyć
krew zatruto lodem skuto
serce zbyt pospieszne
brakło miejsca
w wielkim świecie
dla dłoni otwartych
gotowych do pracy
uśmiechu zabrakło
dla zmęczonych oczu
spragnionych radości
wszystkie kości
policzono
łzy osuszono
brakło miejsca
w wielkim świecie
dla człowieka

[macte poema]

Nie umiem skrytykować takiego wiersza - podoba mi się i już.

[M._Krzywak]

Niepodoba mi się zupełnie.
Pozdrawiam.

[Ona_Kot]

zbyt wiele wtórnych sformułowań;
a to:
krew zatruto lodem skuto - z wewnętrznym rymem
i taką "przerzutnią"
jest w ogóle pozbawione racji bytu

ale to tylko moje zdanie,
dla mnie to jest gniot

pozdrawiam

[macte poema]

Ważny jest koniec wiersza: "... brakło miejsca w wielkim świecie dla człowieka"
- frapująca myśl.

[Krzysztof]

Myśl dobra (nawet cudowna :), właśnie poezja ludzi młodych, chcących żyć w pełni), wykonanie nie bardzo, i na pewno nie w tym dziale (w dziale P teraz o wiele lepiej umieszczać dobre utwory :)), jak na początek. Napewno coś z tego dobrego wyjdzie :). Spróbuj może przez warsztat najpierw.
Życzę wytrwałości ;)
I wiary w siebie :)

[Chanah Letkowska]

Miejsca jest nadmiar. Zabraklo zupelnie czegos innego, ale o tym sza..

Pozdrawiam,Chanah.

[Oxyvia]

Ten wiersz zarówno w stylu, jak i w wymowie bardzo przypomina utwór Chanah pt. "Niekochani". Jest tylko nieco lepszy: głębszy, dojrzalszy, zawiera bardziej oryginalne metafory.
A co do braku miejsca i miłości - rzeczywiście nasz kraj robi się coraz bardziej nieludzki, odbieramy sobie nawzajem miejsce i prawa do wszystkiego, depczemy i zagryzamy, co tylko się poruszy (jednym z przykładów - niniejsze Forum). Ale polska rzeczywistość zależy od nas samych, od nas WSZYSTKICH; nie święci garnki lepią. Głowa do góry, dziewczyny, nie załamujcie się przypadkiem - trzeba całą energię kierować na robienie sobie miejsca i zdobywanie miłości BEZ NISZCZENIA INNYCH, a nawet POMAGAJĄC INNYM w odnajdywaniu własnego miejsca (oczywiście nie na siłę, bo nie każdy chce pomocy i miłości - o czym pisałam w moim zjechanym wierszydle "Bez obawy"). To trudne, ale nie musi załamywać, to może być ciekawe, pasjonujące, może stać się sensem i esencją życia.
Pozdrawiam Was obie, powodzenia we wszystkim.

[Dorma]

O matko... A co to?


Niepotrzebnie te rymy. Przez nie wiersz jest banalny i naiwny. Oprócz tego za dużo dosłowności moim zdaniem

[Jan Twojski]

Treść wiersza podoba mi się niezmiernie.

Zgadzam się natomiast z tym nadmiarem dosłowności. Myślę, że dałoby się to ubrać w bardziej dopracowane metafory.

[Chanah Letkowska]

Do Pani Oxyvi,
prosze sie nie trudzic interpretacja "Niekochanych", ja az tak bardzo w pania nie wierze, droga pani. Nuda, moze by pani cos sensownego raz napisala. Z gory dzieki.

Pozdrawiam, Chanah.