Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Ptak ma skrzydła – jest wolny
W każdej chwili może unieść się wysoko nad ziemią
I szybować bez pamięci wśród obłoków
Pozbawiając tę istotę skrzydeł
To tak jak być odbierał miłość innej osobie
A człowiek bez miłości nie potrafi normalnie żyć
Tak samo jak ptak bez skrzydeł...

Opublikowano

hej
wiesz, musisz coś wykombinować, żeby zmienić to (bo przeczytaj i zobacz jak to brzmi):

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



A tak poza tym, to zgadzam się w 100%. Ptak bez skrzydeł, to istota biedna i skazana na klęskę, tak jak człek pozbawiony miłości.

Pozdrawiam,
s.m.
[sub]Tekst był edytowany przez Seweryn Muszkowski dnia 05-01-2004 17:06.[/sub]
Opublikowano

eh gosienka:
zanim wiersz ci skoemntuje,
to o czyms innym ci w goloce zawiruje,
to ze masz talent to chyba juz kazdy wie,
i do czytania twoich wierszy sie rwie,
ale oprocz tego umiesz poezji oddac sie cala,
i za to cie chwale chociaz artystka jestes jeszcze mala,
bo do prawdziewgo zwycietwa potrzebujesz duzo lat,
lecz mam nadzieje ze przeczytam w gazecie "za malgorzaty poezje niech bedzie jej wiwat!".

nie no to taki wierszyk z humorkiem ale na serio twoja poezja jest suuuper!

Opublikowano

a ja mam nadzieję, że ten wpisik to żart był :)))
bo atrystka chyba jeszcze za mała
żeby już kłamała :))))
ale z tymi skrzydłami na serio trzeba coś zrobić bo na trzech skrzydłach to żaden ptak nie polata :)))

Opublikowano

"Ptak ma skrzydła – jest wolny
W każdej chwili może unieść się wysoko nad ziemią (...)nie potrafi normalnie żyć Tak samo jak ptak bez skrzydeł... "
- przypominam, że są jeszcze na tym świecie nieloty, które radzą sobie doskonale mimo swojej "ułomności"...


Cmok&Cat

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Berenika97 "Z mamą miałem dobry kontakt  do momentu  przerwania pępowiny..."   Pozdrawiam. 
    • @KOBIETA Dla mnie King to tak naprawdę tylko cztery powieści."Lśnienie","Carrie","Christine" i "Smętarz dla zwierzaków". Choć i tak wolę ich ekranizację niż czytanie. Z Mastertona nie wrócę nigdy przenigdy do jednej tylko powieści -"Dziedzictwa". Miałem traumę po niej która trwa do dziś i będzie ze mną już na zawsze. A mnie naprawdę bardzo mało rzeczy rusza.
    • @Simon Tracy   no ja uwielbiam się bać :)))
    • @Tectosmith Prowincjonalny kolaż z wszelakiej maści fraz... Dziękuję za komentarz, pozdrawiam. 
    • Mój pan, człowiek o błękicie w oku, troczy juki do mych boków. Obciąża mnie namiotem i koszami precjozów: srebrnych zastaw, złotych świeczników i wielu innych ozdobników.   Po drodze napotykamy gromady pobitych wojaków i uchodźców. Wszyscy podążają do „Karawanseraju” na drodze do Dwóch Mostów. Nie ma na tych drogach miłosierdzia. Bez grosza przy duszy nic nie zjesz ani nie napijesz się. Umarłemu nawet koszulę zabiorą. Leżą na drogach młodzi, dawno za nami starzy. Dogorywają mężni. Radę dają tylko zawodowi żebracy – zawsze syci, nigdy nieogoleni, brudni, zaśmierdli i wiary w życie pełni. Tak, oni nie do zdarcia. Na końcu pochodu kroczą, zabierając trupom to, co się ostało. Jednak to nie oni najpodlejszą cechą swe człowieczeństwo zakrywają, a ci, co za nami na oślep gnają. Ci, którzy miecz przy boku podnoszą tylko do rabunku, a nie w obronie chłopów. Ci, którzy naszych pobili – zimni, zawistni, zapalczywi, dobrze uzbrojeni, liczni i bezwstydni. Najgorsi z najgorszych. Śmierć im panem, złoto matką, a miecz bratem.   Kolejnego dnia, wlokąc się gościńcem, natrafiliśmy na oazę mieniącą się czerwienią krwi mas ludzi ubitych. Ja się nie napiłem, jednak ludzie padali na kolana, całowali piach, chwaląc Pana. Bez najmniejszego wstrętu pili, choć to nic dziwnego – wycisnęliby wodę nawet z ekskrementów.   Wtem na wydmie, nieopodal Zagrzmiał róg, a za nim pieśń bojowa. Mamelucy ruszyli w pogoń, Nikt się nie uratował. Mój pan, co złoto miał na wykup, Szabli dobył i bronił swych dóbr oraz wygód, Lecz z czasem i on padł, Przygnieciony przez końskich kopyt szał.   Po paru minutach tylko ja się ostałem, W krwi ubroczony  Cienia się bałem  Martwy mój pan ,martwi podróży przyjaciele Zostałem tylko ja ,koń zdala od ludzkich spraw
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...