Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

nocna przygoda

Alicja_Wysocka
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Alicja_Wysocka

Alicja_Wysocka

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

była może trzecia w nocy
sama w domu, tak jak zwykle
śpię, bo cóż bym mogła robić
nagle dzwonek, jak nie ryknie!

pewno jakiś pijaczyna
zmylił adres, przecież bywa
więc nie wstaję, nie otwieram
ani będę się odzywać.

ale gdzież tam, nie przestaje
coś się stało, myślę sobie
zjawa nocna, jakieś licho?
sen niechętnie puszcza z objęć.

więc po ciemku, do słuchawki
szeptem w zdanie słowa klecąc
słucham? słyszę - czy ochotę
na maleńkie, masz co nie co?

gratka wprost trafiła mi się
zatem śmielej i radośniej
- będę miała za lat kilka,
wtedy, kiedy ci podrośnie.

1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
Beenie M

Beenie M

Opublikowano
Opublikowano

grunt to pomysł na ripostę
gratuluję ci bystrości
zapamięta to wyrostek
pod twym domem nie zagości

kiepskim biedak jest amantem
niech uważa – taka rada
bo w zaloty z policjantem
przyjdzie mu się bawić z rana

Przednia zabawa z Tobą Alu. Gratuluję lekkości pióra i umiejętności zamieniania każdej niemal błahostki w zabawny (i nie tylko) wiersz.
Pozdrawiam ciepło

1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
M._Krzywak

M._Krzywak

Opublikowano
Opublikowano

Mnie osobiście zdarzyło się wejśc do cudzego mieszkania - zamiast na 10, wjechałem na 9 piętro i sobie normalnie wszedłem jak do siebie, też późno w nocy. Niestety, nie czekała na mnie piękna kobieta, tylko dośc zdziwieni dolni sąsiedzi. Ale pal to licho - tak mi się skojarzyło czytając ten przesympatyczny utworek (o, i od razu opinia gotowa).
Pozdrawiam.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
zak stanisława

zak stanisława

Opublikowano
Opublikowano

Alicjo, miałam również zdarzenie z pomyłką domów i pięter, wlazłam sobie, zamiast do siostry na 3, do sąsiadki na 4,.wiesz jak to w PRL-u, te same tapety, te same meble, takie same bloki,
sąsiadka weszła do pokoju, a ja do niej: siostry nie ma, ja tez właśnie czekam na nią.
Co dalej? kupa smiechu,
a wiersz baaardzo sympatyczny
pozdrawiam ciepło ES

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Xbovski
      Płacząca ta wierzba

      Przez Xbovski · Opublikowano

      A wołanie tłumu, gdy trwogi miały swój ton, Ja-przezroczysta, próżna, jak papierowy tron, co wiatr niesie w dal. Miała, straciła, w płaczu nadziei obłed, Bluźni ciernie, róży płatki obłędne, krwią zraniona w duszy.   Urodziwa, lecząca woda, w jej lustrze odbicie czyste, Głosem spłoszyła, na wierzbie z głową wciąż wpatrzoną. Żywicą krwawi, lecz pnie się ku niebu, kwitnie w ciszy, Choć gwiazd nie dotknie, wciąż wyżej rośnie, ponad czas, ponad świat.   Korzenie nieszczęścia, płytkie, lecz silne jak kłącza tej wierzy, Wśród wierzby rozwiewają smutek, jak jej łzy, jak jej śpiew, na szkle rysa Wciąż się pnie, choć łamie ją wiatr, choć z serca wycieka żywica, Nie dotknie gwiazd, lecz w swym wzroście nie ustanie, płacząca ta wierzba.     A cry of the crowd, when dread took its tone, I-transparent, hollow, like a paper throne, Carried by winds to the faraway vale. She had it, she lost it, in hope’s wailing spell, Cursing the thorns, the rose’s bewitched veil, Bloodied in soul, in her anguish frail.   Graceful, healing water, her mirror’s clear gleam, Her voice once startled, on the willow’s dream. Bleeding with resin, yet climbing the skies, Blooming in silence, though stars she won’t prize, She reaches still higher, beyond worlds, beyond time.   Roots of misfortune, shallow yet strong, Entwined like the willow’s mournful song. Her sorrow’s dispersed, as her tears softly chime, A crack in the glass, a fracture in rhyme. Though broken by winds, her heart leaks resin, Yet the weeping willow will rise, ever driven.
    • aff
      Walka

      Przez aff · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      W każdym razie, w wierszach ty To zawsze podmiot liryczny.pzdr  
    • m13m1
      Jestem skromny jak cholera

      Przez m13m1 · Opublikowano

      Jestem taki opiekuńczy i zrozumieć wszystkich mogę cierpliwości mam tak wiele wskażę innym prostą drogę jestem miły i uczynny kocham dzieci i zwierzęta nie brak mi inteligencji kto mnie spotka zapamięta jestem piękny ponad miarę włosy lśnią na mojej głowie zęby białe jak perełki ciała piękna nie wypowiem i tak dziwię się tym ludziom każdy gardzi poniewiera że nie lubią mnie a przecież jestem skromny jak cholera  
    • Yavanna
      74 Dlaczego

      Przez Yavanna · Opublikowano

      Dlaczego serce moje Do Ciebie śpiewa Bez wzajemności   Dlaczego szarpie Twej bliskości brak Tak długi już czas   Dlaczego lustrzanie Nie dzieje się nic Na drugim końcu nici   Dlaczego kielich miłości Solą łez smakuje Tęsknoty niespełnionej   Dlaczego nadzieja  Umrzeć nie chce W obliczu codzienności   Co tak naprawdę  Przędzie między nami los Pod osłoną rzeczywistości
    • UtratabezStraty
      Do Narodu

      Przez UtratabezStraty · Opublikowano

      @Kamil Polowczyk, moja krytyka wiersza "Do Narodu" za zbyt egzaltowany styl wynika z tego, że jest to najwyraźniej odezwa. W wypadku twojego wiersza "Walka", który, na moje oko, mówi o twoich przeżyciach duchowych, mój stosunek do egzaltowanego stylu jest już inny.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...