sennie

[Ela Adamiec]

oddech poduszki, jest jeszcze nieśmiały
jak podanie dłoni nowo poznanej osobie
sennie , nie patrzę w twarz księżyca
wiem, że ocenzurowane myśli
kuszą by rozszerzyć mnie do my
przecież tak bywa, powinno tak być
ciepło, milcząco, ze słów pomyślanych
wytworzył się kokon , wiem,
nie rozczeszę go grzebieniem myśli
rano cicho powiem:
co miniona noc może wiedzieć
o twarzy ukrytej w dłoniach
i marzeniach co jeszcze się nie śniły

nie napiszę już ciebie

[zak stanisława]

bardzo nas-troił do snu, może cosik się przyśni?
pozdrawiam ciepło ES

[Ela Adamiec]

dobrze, ze nastroil:) a nie uspil:):) teraz tylko zamarzyc sny i juz:):)
dziekuje i...dobranoc:) snow naj...:)
pozdrawiam:)

[M._Krzywak]

Dbac o słowa - bo na razie to papka, a nie utwór literacki. Jeżeli personifikacja poduszki ma coś podpierac, to konsekwentnie, a nie urywac się na niczym. Zresztą jak poduszka może oddychac "niesmiało" ? A kołdra chrapie pewnie śmielej. I złe porównanie - jak się ma oddech do podawania dłoni ? "Twarz księżyca" to już wytarty banał. "Ocenzurowane myśli", "grzebień myśli" - zabrakło wyobraźni ? I tak dalej i tak dalej...
Nie dla mnie to to.

[Ela Adamiec]

dziekuje za uwagi i czas poswiecony temu czemus:) i domyslam sie tego: i tak dalej i tak dalej...
Mysle, ze w tym wypadku wyobraxni nie zabraklo, zapewne umiejetnosci:)
Kwestia poduszki, jej oddechu, niesmialosci, wrecz lenistwa wobec koldry:), Wiersz jest senny, leniwy, i potrafie sobie wyobrazic oddech poduszki niesmialy czasami bojaxliwy, banaly, zapewne, a wrecz na pewno ma Pan racje:).
Pozdrawiam, dziekuje Panu i wezme pod uwage wszystkie uwagi.

Przepraszam za brak polskiej czcionki.