Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

i znowu zegar się pomylił
ciągle obwieszcza złą godzinę
od dawna nie rozróżnia chwili
i komu tu przypisać winę?

zegar się spóżnia to się śpieszy
to stoi w miejscu to zaczyna
kukułka coraz bardziej śmieszy
i czyja to jest czyja wina?

zegarmistrz właśnie zachorował
drugi wyjechał,trzeci umarł
nie powiedziawszy nawet słowa
-podobno piękna była trumna

Do kogo tu się można udać?
może zostawić to wpół zdania?
udawać uśmiech gdy się uda
a może lepiej nie udawać?

I znowu zegar się pomylił
komu przypisać za to winę
kukułka nie rozróżnia chwili
ciągle obwieszcza złą godzinę

Opublikowano

Oj z tym zegarem są kłopoty
Raz chodzi wolno, znów przyśpiesza,
Potrzebny zegarmistrza dotyk
Ale go nie ma. Czas ucieka.

Najwyższa pora kupić nowy
Czas i elektron tu się gonią
Jeszcze usłyszysz dla zabawy
Jak zagra tobie - polifonią

Zniknie sentyment do kukułki
W uchu nie słychać już cykania
Już się nie spóźnisz do psiapsiółki
Pilnuje pory on rozstania

pozdrawiam Jacek

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Czy rymowanka nie może być jednocześnie wierszem?

I nie mówi się "ino" ino tylko, a najlepi to ale.

Ino - znaczy "tylko", bo "ale" to już inaksza sprawa.
Jacek to jest mistrz - komentator i nijak go zastąpić...
Pozdro Piast
Opublikowano

Kupuję wiersz razem z komentarzem niezawodnego Jacka, bo lubię rymowanki, jak to nazwał Jakub Sajkowski. Komentarz stał się dobrą puentą dla wiersza, a tego mi tu brakowało.
Pozdrawiam autora i kontynuatora

P.S.
W ostatniej zwrotce, drugi wers zjedzona literka - powinno być „za”

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Berenika97 Ten wiersz subtelny, emocjonalnie wyważony, a zarazem przenikliwie prawdziwy. Intymna kontemplacja usadzona we współczesnym idiomie. Operuje czułym, precyzyjnym językiem codzienności, w którym metafora stapia się z doświadczeniem, aby unieść i zrozumieć problem samotności, tak nam dziś bliski.
    • @sisy89 Delikatny, nastrojowy wiersz - jesień duszy. Piękna atmosfera - "zadumany miesiąc", "ciche miejsca", "melancholia bierze w objęcia" - to obrazy stonowane, intymne, budujące nastrój łagodnej zadumy. Lubię, że melancholia tu nie jest wrogiem - raczej współtowarzyszką samotnych dusz.
    • Świeci słoneczko zawiewa wiaterek idealna pora na długi spacerek. Posłuchać śpiewów ptaków,i usiąść na ławce bądź wziąść z domu kocyk i posiedzieć na trawce.wiele możliwości idealny weekend zorganizować po całym tygodniu pracy poleniuchować .Budzą się owady ze snu zimowego nie długo będą wkurzać każdego .powracają ptaki znów rozkwitać będzie życie nie jeden komar zrobi ślad na suficie.
    • przymierzasz samotność jak sukienkę, obracasz się powoli sprawdzasz, czy nie uciska w ramionach, czy dobrze leży włożyłaś ją i już wiesz - uwiera cię w serce rozumiesz, że nic nie pasuje idealnie, szczególnie to, co ma zostać z nami na zawsze   uszyta jest z twoich milczących rozmów, niewysłanych wiadomości, z dłoni, która nie wie, gdzie dotknąć rozumiesz już, że nie można zakładać pod nią wspomnień — od razu zaczynają uwierać. i nie mówisz, że ci w niej lekko, bo każda samotność ma podszewkę z ołowiu na początku wygląda jak suknia wieczorowa, potem kurczy się w piżamę, która wcale nie grzeje wyglądasz w niej tak, jakbyś czekała, aż ktoś zdejmie ci z ramion ten ciężar
    • @Berenika97  Dziękuję Ci Berenika, to wiele dla mnie znaczy. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...