Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Nauczycielka życia

Jaro Sław
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Jaro Sław

Jaro Sław

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Z wnętrza zapomnianych ksiąg
Z szelestu pożółkłych kart
Wydobywam skarb, zaginiony sens
Niedostępnych nikomu zdań

W kurhanach i grobach tych
Co życiem stworzyli mit
Odtwarzam starą baśń, czyste strofy sag
Nadziei bohaterstwa i zdrad

Co się stało pozostanie
Nie odpowie na pytanie
Starych woluminów szmer

Co się zdarzy i wydarzy
O czymkolwiek bym nie marzył
I tak znowu dalej będę sam

***************************





(było pierwotnie)
Z wnętrza zapomnianych ksiąg
Z szelestu pożółkłych kart
Wydobywam gwar, zaginiony sens
Niedopowiedzianych zdań

Z ciszy katedralnych stall
Chłonę ich wewnętrzny żar
Co pozwala trwać i na przekór stać
Nikczemności rzuconej w twarz

W kurhanach i grobach tych
Co z życia stworzyli mit
Powtarzam starą baśń, czyste strofy sag
Nadziei bohaterstwa i zdrad

Co się stało nie odstanie
Nie odpowie na pytanie
W deszczu napotkany klaun

Co się zdarzy i wydarzy
O czymkolwiek bym nie marzył
I tak znowu dalej będę sam

Jaro Sław

Jaro Sław

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

moze tak:

Z wnętrza zapomnianych ksiąg
Z szelestu pożółkłych kart
Wydobywam gwar
zaginiony sens
Niedopowiedzianych zdań

Z ciszy katedralnych stall
Chłonę ich wewnętrzny żar
Co pozwala stać
i na przekór trwać
Nikczemności rzuconej w twarz

W kurhanach i grobach tych
Co z życia stworzyli mit
Powtarzam starą baśń,
czyste strofy sag
Nadziei bohaterstwa i zdrad

Co się stało nie odstanie
Nie odpowie na pytanie
W deszczu napotkany klaun

Co się zdarzy i wydarzy
O czymkolwiek bym nie marzył
I tak znowu dalej będę sam




Może rzeczywiście jest problem, bo rytmika jest skomplikowana, ale jak się rozbuja triolami na początku tych dłuższych zwrotek, to powinno pójść.... te krótsze to zwykły jazzowy swing....
i ten gwar, zbitka gwr jest ciężka.. cały czas szukam..... moża eyrzucić całkiem drugą....
hmm


(ostatni wers każdej dłuższej zwrotki to tremolo, hi hi...)
;o)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Berenika97
      Wizyta na plebanii cz.4

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      Karolina rozglądała się po obszernym pomieszczeniu zastawionym ciężkimi, dębowymi regałami pełnymi woluminów. Wszystkie księgi były oprawione w skórę i wyglądały jakby zostały żywcem przeniesione z zamku angielskiego lorda epoki wiktoriańskiej. Niektóre starodruki były zabezpieczone i znajdowały się na kilku regałach za szkłem. Studentka była oszołomiona tym bogatym i cennym księgozbiorem. „Muszę wreszcie zobaczyć moje materiały”, pomyślała. Usiadła przy dębowym stole usytuowanym po środku biblioteki. Leżały na nim przedwojenne egzemplarze czasopisma „Głos Ewangelii”, wydawanego przez Mazurów w języku polskim. Ucieszyła się, bo wiedziała, że jeszcze o tych gazetach nikt w Polsce nie pisał. Brała każdy egzemplarz delikatnie do ręki i sporządzała notatki z ich zawartości. W pewnym momencie do pomieszczenia wszedł pastor Kocki. Był mężczyzną dawno już po pięćdziesiątce, średniego wzrostu, o lśniących, brązowych oczach i łagodnej twarzy. Serdecznie przywitał się i zapytał, czy Karolina czegoś jeszcze nie potrzebuje. Usiadł przy stole. Dziewczyna podziękowała, chciała pochwalić zasoby biblioteczne, ale wówczas jej wzrok padł na portret młodego mężczyzny. Wcześniej obrazu nie zauważyła. Rama była przewiązana czarną wstążką. Spojrzała na gospodarza. Pastor zobaczył jej pytające oczy. - To mój syn, Henryk. Zginął rok temu w wypadku samochodowym, w drodze na obronę swojej pracy doktorskiej - wyjaśnił spokojnie. - O mój Boże, dlaczego?! - wyrwało się Karolinie. - Proszę nie mieszać w to Boga. To nie była jego decyzja. To pewien człowiek, mieszkający zresztą dwie ulice dalej, dokonał złego wyboru. Po alkoholu wsiadł do samochodu - powiedział smutno.
    • Berenika97
      Przygoda z moją idealną żoną (I)

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @UtratabezStraty Z dużym zainteresowaniem przeczytałam Twoje opowiadanie i pojawiło się mnóstwo pytań. Wizja przyszłości naszego państwa czyli postępujący autarkizm, porzucenie zglobalizowanego kapitalizmu, obraz niemalże apokaliptyczny może nie przeraża, ale niesie pewną refleksję. Natomiast sfera relacji między małżonkami i sfera psychologiczna nie przekonuje mnie. Czy zmieniający się system, warunki życia zmieniają uczucia, relacje? Marek chce wychowywać żonę i zapewnia, że "nie w stylu naszego małżeństwa, żeby dbać o siebie nawzajem". No tak, przecież są małżeństwa, które łączą różne sprawy, tylko nie tzw, miłość. Beztroska obu małżonków, gdy Agnieszka jest w więzieniu, wrażenie, że jej się tam podoba,nie rozpacza też mąż - jakoś do mnie nie trafia. No i drobny wniosek, komfort życia w więzieniu jest o wiele większy niż w klasztorze (obecnie się zgadza), ale w tej wizji już tak nie jest. :)
    • Berenika97
      Sinéad

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Annna2Cudny tekst - subtelny i melancholijny, przypomina epitafium, wyzwala ukojenie, zadumę i próbę pogodzenia się z odejściemwspaniałej artystki.  Piekne metafory: "Strąciłaś noc, sięgnęłaś gwiazd" . I jeszcze ta muzyka! Aż brak mi słów. 
    • Berenika97
      coś tam

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @GosławaWiersz - obraz, przemawia spokojem i zostawia ... niepokój. Jest to coś, co porusza. Gdy mgła "penetruje okoliczne rowy" ktoś mi bliski bierze aparat foto. i "wyrusza na żer" . Wiersz piękny!
    • Berenika97
      Metamorfoza

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @andrewCzas rozdaje karty, jak chce. A my gramy na ślepo, a życie wciąż czeka na nasz ruch. 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...