Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Wygasa

Serdeczny uścisk dłoni
szczery uśmiech wnuka
z podpisem kochanemu ojcu
kartka przyszła wieczorem

Usta nie wypowiedzą prawdy
na światło dnia

Noc
koszmary krążą po głowie
myśli ktoś uprzejmie zdecydował się
uprzątnąć wczoraj

Świeczka płonie już ostatnimi siłami
za chwilę stanie się ciemność

Stary Człowiek krztusi się i wzdycha
wie dobrze że gaśnie ten płomień

Wygasa

Opublikowano

Popracowałbym nad większą metaforyzacją motywu - życie jako gasnąca świeca. Nie świeży to motyw, ale początek jest niezły. Wg mnie najmniej trafna jest personifikacja świeczki - "wypala się z wysiłkiem". Tutaj lepiej dac perspektywe patrzącego - nie, żeby to świeczka była wykonawcą tej czynności (nie wiem jak to napisac, bo wiem, o jaki obraz chodzi, ale nie wiem, jak to wyrazic).
Co jeszcze - pewien patetyzm - vide "usta nie wypowiedzą prawdy", zresztą ten dwuwers też jest taki może za wzniosły.
Takie uwagi mam teraz w głowie, nie jest to jeszcze w pełni wiersz (forma raczej znikoma), ale coś sie tli
(i nie tylko świeczka)
Pozdrawiam.

Opublikowano

W pierwszej strofie troszkę się w pokrewieństwach pogubiłem, bo wnuk pisze do ojca, to że niby ty babcia;)? Koncepcja z "wygasa" na poczatku i na końcu bardzo mi się podoba, to słowo prowadzi czytelnika od początku do końca. Nie olśniłaś mnie pomysłowością, ale ogólnie ok.

pozdr.
Ariel

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • rozkochasz mnie liturgią godzin. najbardziej, najmocniej w nieszpory.   odmówisz w półmroku, bezwstydnie. szczerze. w słowach bezbożnych, ludzkich. w słowach   jak proch, znaczących wszystko. wobec mnie, nic wobec świata.    
    • @Leszczym Płynie z Ciebie żal, - do niej. Wiem. Ale czytasz się jak człowiek, który zapomniał oddychać. Piszesz szybciej niż boli, jakby słowa miały coś uratować  może ją, może Ciebie. Nie wiem, czy wróci. Ale wiem, że słowo po słowie stawiasz na niej pomnik z popiołu.
    • @Dagna Dagmaro, ogólnie mężczyźni muszą się więcej tłumaczyć, świat często ich wzywa na najróżniejsze przesłuchania, co ogólnie bardziej ich wytrąca emocjonalnie albowiem gorzej umieją to robić i nie są do tego wychowywani i nieco gorzej przyzwyczajeni są do kłamstwa i lawirów słownych. Tak to widzę w generalnym największym skrócie. A i owszem otrząsnę się dziś, bo idę na ścianę i może znów coś tam zmaluję, co mi zaraz wyczyszczą działaniami, które kosztują więc szykują na mnie za to fakturę :))) Również pozdrawiam i bardzo dziękuję za uwagę !!
    • @Roma Tak jest :) Każdy powinien kochać ! Tak jak umie. Jak potrafi. Inaczej ludzie byliby jak te śmieci na targowisku po targowisku. I Ty Roma, też bądź szczęśliwa :)     @Alicja_Wysocka Cała Alicja :) Jakby wyjęta z almanachu poezji miłosnej. Pełna romantyzmu, życia, piękna. A niech Cię Alicjo zorza polarna do snu kołysze :) Bądź barwnym motylem na tym szarym świecie !!! Dziękuję uśmiechami :):):)    
    • @Migrena Został po Tobie zapach w moich włosach, który zmyłam dopiero po tygodniu. Nie z tęsknoty. Z przekory. Bo nikt nie mówi, ile ma pachnieć kobieta po ogniu. A teraz pachnę deszczem i rozmarynem. I wiem - że nie wszystko, co płonie, musi zostać popiołem.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...