pamiętaj

[Daria Śpiewak]

Przyjacielu mój
Ukochany mój
pamiętaj...

Pierwsze nasze spotkanie
rozmowy nazbyt szczerością przebite
jak nagie drzewa liśćmi nie okryte
jak kwiaty wyrwane z ziemi - nie dobite
rozkwitłe w wazonie - niespodzianie
pamiętaj...

Coraz bliźsi sobie
spotkania z przymusu, z potrzeby, z chęci
kiedy patrzyliśmy na siebie przejęci
gdy coś nas do siebie zbliża, jak wniebowzięci
gdy wiemy, potępieni, że się skończą - chyba w grobie
pamiętaj...

Wschód słońca złączony
pochylone ku sobie nasze młode, szalone głowy
gdy niewinnymi jak dziecko słowy
jeszcze dzieliliśmy świat na dwie połowy
gdy jeszcze blask mych oczu był nieujarzmiony
pamiętaj...

Granicę, którą przekroczyć było trzeba
choć serce nie chciało przyznać się w skrytości
że prawda wyjdzie na jaw - o miłości
kiedy dłonie swe złączymy w tej nicości
i pójdziemy wpół objęci w stronę nieba
pamiętaj...

Teraz wstyd
i zagubieni pośród drogi
nie spojrzymy sobie w oczy bez tej trwogi
już się serca nam nie spłoszą bez nadziei
już się stopy nie oderwą nam od ziemi
jak złapany raz w ręce motyl się nie zrywa

A ja zostałam tu bez Ciebie i prawie jak żywa
wciąż lepiej i lepiej
lecz nigdy - szczęśliwa