Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Nie wzięte są jeszcze plany wrysowane zwartymi znakami
określone mimiką krzywą tępe orangutanów pozycje
pełna głębi absurdu metafizyka ciągnięcia losów z urn
byście chwaląc się sobą zapominali o sobie samych zresztą
piewcy bełkotliwej afirmacji soteriologii by pod jednym
dachem w uczcie brać udział i żyć

gdy to coś stało się ciałem
oniemiałem
siedemdziesiąt języków z ust
fabryka
zwykłość, normalność, dbały o wikt
dwunastu minus jeden
plus jeden
homo s.

Gnostyckie szczebelki kruchością łamliwe ideały
ofiarność cielesna w powiewach Eonów szat zwiewnych
napuszoność kwiecistych słów brzmiących patetyczną
erudycją z odniesieniami stykowo - cytatowymi, to
wiadomości, informacje, odległe uczucia bliskiego
fiaskacyjna demagogia wyzutych z serca słów

gdy logos został określony
ja - zamieniony
oszukany, bezradny hipokryta
święty
szarość, słownik, egzegeza
Jezus i Chrystus
dwa w jednym

Opublikowano

miejscami przekombinowane - dla mnie, chyba wolę gdy myśl mnie niesie i pozwala układać wzrok w obraz, a nie w słowa. po początku spodziewałam się czegoś lepszego, zakończenie mnie rozczarowało. (miałam nadzieję na większą ilość pochowanych znaczeń - bo to pański styl, a tu szczerbata wieża Babel z cierniem w koronie:/)

pomysł na wiersz dla mnie bardzo dobry

pozdrawiam
eva

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Kłopot taki, że to stareńki wiersz i zupełnie nie mam pomysłu i serca, by go jakosciowo zmieniac. Zresztą fakt, widac, że gęstosc słów ma pzrewagę nad refleksją, ale pzrynajmniej wiem, co z nim zrobic. Do kosza hop siup :)
Opublikowano

Panie Michale, proszę jednak zachować myśl i odbudować ją; tak lubię pańską zabawę znaczeń:) uwielbiam doszukiwać się odniesień skrzętnie przemycanych przez pana; jak już wspomniałam, pomysł na wiersz jest świetny, i wiem, że potrafi pan z tym zrobić wszystko.

pozdrawiam
eva

Opublikowano

a ten znów to samo!!jak można tak szantażować?no dobra,wiersz jest rewelacja.Ale po co kłamac?:P:P Ewa ma racje,przekombinowany,tzn nadmiar słów.Nie wyrzucaj.Zrób jak radzi Izabell(btw,łer da hel ys szi?:(( ) czyli wywal 20 słow:)takie ćwiczonko,zabija ćwieka na dłużej:)pozdrawiam zatroskany Michale/martyna

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Niezmiernie mi miło:))
    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...