szczypta goryczy

[Ingrid]

Zrobię sobie piżamkę z przeszłości
Wyśpię się we wspomnieniu minionych lat
To będzie taki mój mały okrutny żarcik upstrzony wzorkiem w różyczki
Taki wściekle różowy żarcik.

Szczypta okrucieństwa, dwie łyżeczki masochizmu i odrobina cierpkiej prawdy o sobie
Przygotuję z nich wywar i wypije cały na raz
Urżnę się w trupa świadomością własnej głupoty

Rano obudzę się z kacem i sercem zamkniętym na kłódkę
Wywieszę tabliczkę ‘wstęp wzbroniony’
Przy wejściu postawie dwa wielkie, wściekłe dobermany

Zaszyje usta, aby nie spłynęła z nich nawet odrobina słodyczy
Oczy ubiorę w pozory
Ręce wcisnę głęboko w kieszenie

Co się wtedy stanie?
Stanę się Tobą, a to mnie na pewno zabije.

Będę zbiorem komórek bez serca
Sztucznym tworem pławiącym się bezpiecznie w ironii, dystansie i panicznym strachu przed odkryciem twarzy
Samotność będę oszukiwać znajomościami bez zobowiązań
Samą siebie omamię słowami „tak chcę, tak mi dobrze, nie potrzebuje więcej”

I z dnia na dzień będę coraz mniejsza i coraz bardziej przezroczysta
Wtedy moje miejsce zajmie ktoś inny
Ktoś, kogo nie znam i nie pragnę poznać
Zajmiesz je Ty

[Daria Śpiewak]

bardzo mi się podoba Twój wiersz. treściwy, że tak się wyrażę. fajnie opisałaś uczucia i reakcje i całą resztę. bardzo oryginalnie. pozdrawiam:)

[Ingrid]

Trochę późno sprawdzam co z moim 'dzieckiem' :)
Cieszę się, że komuś przypadło do gustu.
Pozdrawiam