jeszcze bez tytułu

[Magda Rosa]

Prawie nic

Nie ma nic.
A to co jeszcze jest,
jest tym co było kiedyś.
Rozsypane ziarna żalu,
że coś się kończy.

Wtedy jeszcze
potrafiliśmy żałować
Teraz nawet o tym
mówimy ze znudzeniem.
Uczucia już nie bawią.

Zostały na zakurzonych
półkach z przyjaciółmi dzieciństwa,
obok niemych świadków
pierwszych dni młodości.
Naiwnych i niepotrzebnych.

Dziś jesteśmy rozsądni.
Zamykamy tamte
chwile w ciasnej komórce.
Niech się uduszą
własnym oddechem.


--------------------------------

Proszę o pomoc! Powiedzcie, czy to jest coś warte. Nie ma tytułu, bo nie mam pomysłu i nie wiem, czy warto wogóle się do tego zabierać. Nawet nie wiem, czy mi sie podoba to, co stworzyłam. Dlatego bardzo proszę Was o zdanie i wskazówki. Z góry dzięki!
Pozdrawiam
MR

[Waldemar Talar]

Własnym oddechem ,taki zaproponował bym tytuł.
Ogólnie wiersz dośc ciekawy, ale niech wypowiedzą
się bardziej doświadczeni twórczy .
Pozdrawiam Waldemar

[Jaro Sław]

nie ma nic
jako tytuł, a potem rozpoczać bez "A"

Wierszyk dobry mnie sie podoba.....

[Magda Rosa]

A może oddech wspomnień, oddech przeszłości, oddech uczuć czy cos w tym rodzaju? jak myślicie? Za wszelkie komentarze wielkie dzięki! Czekam na kolejne.

Pozdrawiam
MR

[Jaro Sław]

ale oddech jest w poincie, i tu zaskakuje....
nie widzę uzasadnienia, aby był w tytule...

wiersz jest raczej o nowym, zmieniającym się kształcie uczuć...
przemijanie ich, ale i przekształcanie.....

[Magda Rosa]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

No więc posłuchałam rady i już nie ma oddechu w tytule.
A może być tak, jak jest teraz ?