Zgłoś

@Kot Paweł Fis ujął to jakby doskonale wstrzelił się idealnie w moją "podróż myślenia". Z tym "rzadko sam włazi do klatki" - słowo"rzadko" nie wyklucza że wcale ( przynajmniej ja to tak rozumiem) Widzisz czasem życie takie figle psoci, że niby my sami a jednak już potem nie sami, podejmujemy takie decyzje co .... Siedzi kanarek w klatce

@iwonaroma A również wrzeßczą kolorem, aż rozrywają czasoprzestrzeń, niektóre :D

z głębin leśnych gdzie czasami zapodzieje się dusza wznoszę oczy ku oczom nad miedziane zwały chmur   tu jasne słońce pali wilkowi gardziel   wtajemniczony w znaki budzące posłuch demonów badam natężenie błękitu nieba w rozświetlonym powietrzu    niechże będzie wedle słów jego   oznajmił odgłos trąb    

@corival Co do ukrywania, to chyba nie wypada mówić co miało się na myśli, bo to jest narzucanie odbioru. Czytelnik nie może bać się napisać jak czuje utwór, z drugiej strony to by znaczyło odpowiadać konwencjonalnie, a tak też się nie da. Z trzeciej znowu nie widzę różnicy między serjo a buffo, czysta powaga jest komiczna, a żart bez głębszego dna żałosny. Zatem masz rację, nie będę postanowień powzinał. Co do duchów opiekuńczych to tak, poszukiwanie prawdziwej rodziny której nie miałem, z ludźmi nie czuję wspólnoty (jedyny znajomy nie uważa się za człowieka), zatem tworzę sobie własny świat pełen czarów. Mam również swoje bóstwo, Kota Mruża (na awatarku); ma ołtarzyk, będę rozwijał i organizował przestrzeń mieszkania, Wieczny Ogień też byłoby dobrze wprowadzić – świece. Zatem bardzo celne spostrzeżenie :)   Pozdrawiam również :)

@Kot A niby dlaczego autor mialby ukrywać swoją radość i ogólnie reakcje? To dla mnie wielka zagadka... To tak a'propos Twojej odpowiedzi powyzej. A co do wiersza... nie do końca go chyba pojmuję, ale dziwnie odnoszę wrażenie, że ktoś tu usilnie poszukuje śladów ogniska domowego i otaczających je duchów opiekuńczych. Oczywiście we współczesnych domach trudno szukać i jednego i drugiego. Tak to siebie wytłumaczyłam. Pozdrawiam :)