* * * Bez tytułu5

[JacaM]

Pustka, bezdźwięcznie.

Sama skorupa, jałowi sterylni.
Wyrwane języki,
bez szeptu,
Nie ma nawet cienia,
ani wytartej trawy rozesłanej wiatrem,
pierwotnej piwnicy też nie ma.
Nie ma nic.
.....................................................................................
Więc kiedy się budzę,
Szukam, szukam rozpaczliwie,
iskry,
strzępu.
Smutnych resztek z dzieciństwa.
I jest niby-lęk,
niby-strach.
Krzyk, charkot.
W rytmie ulicy nikt nie usłyszy.
I patrzę czy od stóp
nie zamieniam się w snop.
Tu nie chodzi o złoty róg,
tu nie chodzi o czapkę z piór.
Lecz by mógł się zacisnąć sznur.
Bo nie wiesza się chochołów,
nawet gdy tańczą.

[Jaro Sław]

Ciekawe.... (nie zawsze mam jekieś konkrety, ale wpadłem)

[Ewa Rajska]

nie podoba mi się zapis, zwłaszcza te (wg mnie) zbyt długie kropki, iskra, trzęp i te niby-bojaźnie.
a propos, czym sie różni strach od lęku? (albo jedno, albo drugie)
o chochołach ciekawe, tylko spacja przed przecinkiem zbędna:)

pozdrawiam ciepło
ER