Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Nie trzeba zaraz w tańcu się zatracać,
Lecz ponad plejady wznieść się wypada.
Po nieboskłonie delikatnie hasać,
Co chwila wznosić się, to znów opadać.

A gdy się niebo rozedrga rytmicznie
I wszystkie wozy pognają w nieznane,
Powoli wracać do koronek ślicznych,
Słysząc szept czuły: "Ty moje kochanie".

Słodkie znużenie każe się przytulić,
Do miłych wzgórków tiuli i koronek,
Aby z blaskiem Wenus w drogę wyruszyć,
Poznawać piękno, co dla nas stworzone.

Spod nóg uciekają gwiazdy drogi mlecznej,
Oznajmił zorzą nadejście poranek.
A my wracamy z przestrzeni bezkresnej
I znów szept czuły "Ty moje kochanie".

Urokliwy szept słów zaczarowanych
Sprawia, że doba staje się sukcesem.
Perfekcyjna praca niby opętany,
Do kochanych słów - gnasz stale się śpiesząc.


Wiersz dedykuję Leszkowi gdyż jego wiersz "Płomiennie" nie dawał mi spokoju i postanowiłem napisać w/w tekst

Opublikowano

Jacku, w paru miejscach dostrzegam niedopracowanie w rytmie i jeżeli pozwolisz, zasugeruję kilka zmian, które w pewnym sensie go poprawią. Decyzja oczywiście należy do Ciebie.

Nie trzeba zaraz w tańcu się zatracać,
Lecz ponad plejady wznieść się wypada.
Po nieboskłonie delikatnie hasać,
Co chwila wznosić się, to znów opadać.

A gdy się niebo rozedrga rytmicznie
I wszystkie wozy pognają w nieznane,
Powoli wracać do koronek ślicznych,
Słysząc czuły szept: „Ty moje kochanie”. - Słysząc szept czuły: „Ty moje kochanie”.

Za chwilę znużenie każe się przytulić,
Do słodkich wzgórków tiuli i koronek,
Aby z blaskiem Wenus w drogę wyruszyć,
Poznawać piękno, co dla nas stworzone.

Spod nóg uciekają gwiazdy drogi mlecznej,
Oznajmił zorzą nadejście poranek.
A my wracamy z przestrzeni bezkresnej
I znów czuły szept „Ty moje kochanie”. -- I znów szept czuły: „Ty moje kochanie”.

Urokliwy szept słów zaczarowanych --- Szepty urokliwe słów zaczarowanych
Sprawia, że doba staje się sukcesem. - Sprawiają, że doba staje się sukcesem
Perfekcyjna praca niby opętany, ----- Praca perfekcyjna niby opętany
Do kochanych słów - gnasz stale się śpiesząc.---Do słów zakochanych gnasz stale się śpiesząc

Poza tym, jako amatorka słodyczy, znalazłam przyjemność w czytaniu.

Pozdrawiam serdecznie

Opublikowano

Panom dziękuję za zajrzenie a

Beenie M!
Odnośnie zwrotek drugiej i czwartej masz rację. Zaraz przestawię wyrazy, natomiast ostatnią zwrotkę może w całości zmienię.

Alu!
Postanowiłem więcej nie pisać cukierków gdyż mam ochotę na schabowego. Przyrządzenie schabowego a zwłaszcza z kosteczką wymaga czasu a ja do jesieni mam ostrą pracę zawodową.
Cóż człowiek jest słaby. Sama wiesz, że trafiają się wiersze, do których błyskiem pisze się komentarz zachowując formę wiersza pierwotnego - mała łatwizna.

Pozdrawiam wszystkich Jacek

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Jacku, protestuję. Niech będzie i jedno i drugie - słodkie dla pań, a schabowe dla panów.
Tak lubię Twoje słodkie, naprawdę.
pozdrawiam serdecznie

A ja ostatnio jakoś za schabowym nie przepadam, więc się między panie wkręcam, dyskretnie...
Pozdro Piast z uszanowaniem...
Opublikowano

Beenie M
- całkowicie Ciebie rozumiem, do słodyczy wskazana kawa

Stefek
ja kalorię tracę na basenie np 100 basenów i 15 min sauny - polecam

Piast
nie wiedziałem, że jestes łasuchem :) - pewno nie posiadasz problemów z nadwagą

wszystkich serdecznie pozdrawiam Jacek

Opublikowano

Niebo i miłość. Ich związek od początku świata pod czujnym okiem kolejnych pokoleń poetów. Wydawałoby się, że niewiele już interesującego można o nich napisać. Ale wciąż są tacy, co tego nie wiedzą. Piszą. I czyta się - przyjemnie i ciekawie. Dotyczy to zwłaszcza tego wiersza.

Pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Leszku!
dziękuję i miło mi że śię nie obrażasz. Nawet nie masz pojęcia ile sie nasłucham, za te komentarze - że zachowuje się nie etycznie. Ja traktuję to jako miłą zabawę w przerywnikach pracy, za co przepraszam.

Jacek
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Jacku, protestuję. Niech będzie i jedno i drugie - słodkie dla pań, a schabowe dla panów.
Tak lubię Twoje słodkie, naprawdę.
pozdrawiam serdecznie
przychylam się do wypowiedzi Beni, tak 3maj Jacku!

Stasiu!
jeśli będzie można to tak będę 3mał, ale nie wszyscy się bawią.

Pozdrawiam Jacek
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Leszku!
dziękuję i miło mi że śię nie obrażasz. Nawet nie masz pojęcia ile sie nasłucham, za te komentarze - że zachowuje się nie etycznie. Ja traktuję to jako miłą zabawę w przerywnikach pracy, za co przepraszam.

Jacek


Jacku jesteś sobą i dla mnie to jest miłe jak odwiedzasz mnie swoimi rymowanymi odpowiedziami na wiersze. Jeśli o mnie chodzi to czyń to jak najczęściej. Pozdrawiam Leszek. :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kiedy umrę, mnie nie chowajcie, tylko prochy me wiatrom oddajcie.  Miast ginąć w nieznanym rzędzie, niech burze poniosą je wszędzie, aż ślad mój waszym się stanie.   Bo kiedy umrę, ja być nie przestanę, tylko wspomnieniem waszym się stanę. Jednym miłym, kochanym, innym znów mniej zrozumianym, a jeszcze gdzie i mocno zgorzkniałym.   Więc zamiast chować, odpust mi dajcie: od nieczułości i bezzrozumienia, od win minionych, czasów straconych, co ich nie dałem, a tak pożądałem. Od bezsilnosci i niezaistnienia niech mnie umyją wiosenne deszcze. I światłograniem w strudze słońca niech się stanę, we wszystkich kolorach, losem rozdanych wzorach, gdzie bywać chciałem, odwagi nie miałem, osiądę teraz skroplonym kurzem. Smugą cienia wam zagram na murze. Ku zadziweniu i dla przebudzenia, dla nowej myśli wskrzeszenia śladem palca na szybie was wzruszę i odpocznę na chwilę waszym przebaczeniem zanim dalej w drogę wyruszę. I żył będę, bo muszę. Tylko odpust mi dajcie.
    • Najwolniej jak się da: pędem.  Przez życie idziemy razem: całkowicie sami.  Cofając się wstecz widzimy przyszłość:  pałęta się gdzieś ze wspomnieniami.  Tuż przy nas kroczy Bóg: widoczny w swej niewidzialnej odsłonie.  A człowiek? Dziś jakoś bardziej w siebie wierzy: w przyciasnej cierniowej koronie ...     
    • Każdy dzień dla mnie to jak łza nad pudełkiem wybrakowanych puzli. Zastanawiam się nad ludzkością, nad tym, z czego wynikła i czego jest rezultatem. Możliwe, że jednak pomyłki. No bo skąd się bierze ten samopowielający wzorzec, gdzie co -nty człowiek na ziemi jest "niedopasowany," " niekompatybilny," nie trafia "na swojego," odstaje od przyjętych norm i "nie ma dla niego miejsca"? Człowiek szuka i nie ma, nie może odnaleźć siebie w kilku miliardach innych poszukujących.  ... Czego? Chciałabym po prostu usiąść kiedyś w barze i zamówić lustro. I niech przysiądzie się do mnie ten, kto zamówił to samo ... (Z tego właśnie powodu z reguły omijam bary.) Wolę śnić o granatowych łabędziach - tylko dlatego, że nie wiem, w jakim kolorze jest antracyt Wolę cofać się do przodu - wiem, dokąd wracają błędy.  Wolę być otwarcie zamknięta - w końcu każdy może podejść i sam sobie otworzyć. Kiedy mijam ludzkość, nigdy się nie rozpoznajemy, nie witamy, nie pytamy o samopoczucie.  Kupiłam dziś belę jedwabiu i właśnie upycham ją do butonierki Boga, który jasno mówi, że "nie szata zdobi człowieka."  Odwracam się, by jeszcze raz na Niego spojrzeć.  Bardzo przystojny.  Podejrzanie ludzki! Kaszmir. Z metra.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Wochen Jesiennie i ten szelest litości niesłyszany odbija się echem.
    • Literatura to jedyna religia, której Dekalog przykazuje kłamstwo w dowolnych konfiguracjach i kontekstach.     
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...