serce w klepsydrze

[Emilia Lorche]

Gdyby umrzeć mogło serce tęskniące płaczem,
Za niewidzianą dawno twarzą, zapomnianą...
Tworzące w myślach wciąż osobę ukochaną
Rozpłyniętą łzami... Jak dostrzec myśl inaczej?

Skonała rzeczywistość, nie wie już, że kocham!
A ja istnieję sama w mych uczuć tajności,
Rozcapierzonym zapachu przeszłej radości.
Ach, oby umarło serce tęskniące płaczem,

Bez duszy, twardą, zszarzałą skałą zostało
By wiatr, ogień, woda w pył je rozbiły
I zamknięto w klepsydrze by nie miłowało.

A jego wciąż szczęśliwe godziny by biły.
Szalałoby radośnie, bez uczuć, zuchwale...
...przez Ciebie nie potrafię serca zmienić w skałę.

[Tali Maciej]

na siłę chęć stworzenia sonetu, rymy rodem z częstochowy

nie podobało mi się


pozdrawiam

[GASPAR_VAN_DER_SAR]

Podoba mi się, jednakże ten temat jest juz zużyty, jak wszystko co się tyczy miłości, szczególnie nieszczęśliwej. Jeżeli się pisze coś na ten temat, to trzeba to robić zdecydowanie bardziej oryginalnie.

Mimo wszystko - na nie.

Pzdr, Gaspar.